Jakieś ciekawe wiersze o miłości? Szczęśliwej, nieszczęśliwej? Znanych poetów? 2011-11-28 23:24:41; Pomóżcie.Błagam.! Wiersze znanych poetów o Warszawie.SQL.? 2010-11-29 20:33:20; Znacie jakieś smutne wiersze, polskich poetów, dobre do recytowania? 2011-02-11 17:22:47; Znacie jakieś wiersze znanych poetów o życiu? 2013-01-07 14 Naszej duszy duch przyrody, W głosie ptasząt, w dźwięku wody, W szeleszczących listkach drzewa. I nawzajem wysnuć z siebie. Pieśń piękniejsza, pieśń marzenia, O aniołach i o niebie. I w szlachetne uderzenia. Wybić wszystkie serca bicia, I żyć pełnią swego życia. Kalendarzowa wiosna zaczyna się 21 marca, ale przyroda już budzi się do życia. Przedwiośnie to bardzo ciekawa pora roku. Romantyczna, nastrojowa, zmienna… Budząca optymizm, jak też zadumę. Sporo o niej powiedziano i napisano. Utwory o tym niezwykłym okresie w swoim literackim dorobku ma również wielu poetów krajowych. Warto znać choć kilka ich lirycznych dzieł. Oto polskie Autor umieścił je w cytowanej poniżej strofie: Cyrkla, wagi i miary. Do martwych użyj brył: Mierz siłę na zamiary, Nie zamiar podług sił! Adam Mickiewicz, “Pieśń filaretów”. Na podstawie tego fragmentu można stwierdzić, że Polacy nagminnie używają tego sformułowania w zupełnie przeciwnym kontekście niż chciałby tego poeta. 4914. 58. Nasze materiały pobrano już 217942254 razy. Skamander to grupa poetycka utworzona na początku lat dwudziestych XX wieku. Jej trzon tworzyło pięciu wybitnych poetów: Julian Tuwim, Jan Lechoń, Antoni Słonimski, Kazimierz Wierzyński i Jarosław Iwaszkiewicz. W swojej twórczości zrywali oni z tradycją niepodległościową i Życzenia na Dzień Kobiet nie muszą krótkie i nudne. Kobiety były natchnieniem wielu poetów! Panowie, którzy chcieliby wykazać się odrobiną romantyzmu, mogą nieco od nich podpatrzyć. Na . Polska jesień 1939 roku w wierszach poetów starszej generacji. "Pieśń o żołnierzach z Westerplatte" - Gałczyński Gałczyński o bohaterskiej obronie Westerplatte dowiedział się w obozie jenieckim. Westerplatte jest to półwysep nad Zatoką Gdańską, na którym znajdowała się składnica wojskowa chroniona przez niewielką jednostkę wartowniczą. 1 września 1939 roku Westerplatte zostało ostrzelane. Westerplatczycy bronili się bohatersko pod dowództwem Sucharskiego do 7 września. Westerplatte zaś do dziś jest symbolem ofiarności polskich żołnierzy, poświęcenia i na bohaterskich żołnierzy patrzy bardzo subiektywnie. Nie ma tu ani słowa o krwi, tragicznej śmierci, desperackiej walce o życie. Ich śmierć jest gloryfikowana. Wydaje się, że żołnierze jej oczekują, a nawet pragną. Ból i poświęcenie żołnierzy zostały wynagrodzone niebem, do którego zdaniem autora wszyscy poszli. Tylko gdzieniegdzie pojawia się nuta żalu za utraconym ten jest apoteozą męstwa, niezłomności i bohaterskiej śmierci. Śmierć za ojczyznę zgodnie z tradycją jest uznana za honor i wynagrodzona przez Boga. Polegli w obronie Westerplatte deklarują otaczać opieką walczącą Warszawę. "Sen żołnierza" - GałczyńskiWiersz przypomina tęsknotę i marzenia żołnierza, który opuścił dom i rodzinę i poszedł na wojnę. Jego marzenia są prozaiczne, marzy o powrocie do domu, o rodzinie. Do tych marzeń dostosował Gałczyński prosty język."Alarm" - SłonimskiWiersz ten jest przykładem liryki sytuacyjnej. Powstał poklęsce wrześniowej w 1939 r. Przypominał dramatyczne chwile w stolicy, budził w Polakach wolę walki, dawał nadzieję na przyszłość. W utworze występują zwroty niepoetyckie, wzięte wprost z komunikatów radiowych. Zwroty, które zostały zaczerpnięte z języka potocznego dotyczące określonych sytuacji, nadają utworowi swoisty charakter grozy, niepokoju, niebezpieczeństwa. Utwór oddaje odgłosy bomb, krzyki ludzi. Ekspresja tekstu wzmocniona zostaje przez użycie krótkich, urywanych zwrotów czy równoważników zdań. Jeden z komunikatów dotyczy alarmu odwołanego przez prezydenta Stefana Starzyńskiego, jednak sytuacja realna zostaje przeniesiona w sferę metaforyczną w słowach :"Nie, tego alarmu już nikt nie odwołaten alarm trwa" alarm ten będzie trwał już do końca wojny w sensie metaforycznym. W wierszu pojawia się również wspomnienie orkiestr spod Wagram i Jeny. Są one symbolami narodowej tradycji, winny również jako symbole skłaniać do wielkich czynów w imię wolności. W ostatnim fragmencie utworu autor zwraca uwagę na fakt, że Warszawa mimo iż zburzona "płynie na skrzydłach sławy", nie jest jeszcze martwa, uwieńczona glorią miasta zwycięskiego. Powtórzone wielokrotnie słowa : "Ogłaszam alarm dla miasta Warszawy" nabierają nowego sensu. Symbolizują alarm dla wszystkich Polaków, którzy muszą być w ciągłej gotowości do walki za miasto, za ojczyznę."Żołnierz polski" - Broniewski W wierszu pojawia się motyw domu - ojczyzny. Poeta w utworze mówi o walkach polskich oddziałów nie przygotowanych do wojny obronnej."Szedł z bagnetem na czołgi żelazne ale przeszły, zdeptały na miazgę"Opisuje tragiczną sytuację żołnierza, któremu udało się wyjść z niemieckiej niewoli, jednak bez broni i bez orła na czapce. Czuje się upokorzony, czego symbolem - spuszczona głowa. Siedzi pod brzozą i rozpamiętuje przyczyny klęski. Najważniejszą z nich wydaje się być fakt złego przygotowania i uzbrojenia polskich żołnierzy. Wiersz ten to niejako zapowiedź tułaczego losu tysięcy żołnierzy polskich."Pierwsza przechadzka" - L. Staff Leopold Staff przeżył w swoim życiu dwie wojny światowe. W czasie I wojny stracił dom we Lwowie i dorobek twórczy wielu lat, zaś w czasie II wojny światowej spalono jego dom w 1944 r. Wiersz dedykowany jest żonie i ma formę rozmowy z nią. Jest to jednak rozmowa pozorna, gdyż cały czas mówi podmiot liryczny. Jego żona patrząc na ruiny i zgliszcza, rozpacza, gdyż straciła wszystko co miała. Jest załamana tym co widzi i jest bezradna. Ona sama nie wyraża swych uczuć, podmiot liryczny opisuje ją. W dalszych strofach Staff ukazuje zniszczone miasto, ale jednak widoczne są już elementy przypominające normalne życie (kobieta sprzedająca obważanki). Autor chce pokazać, że życie ludzkie jest niezniszczalne, a ta normalność z dnia na dzień będzie coraz bardziej widoczna. Filozofia życiowa Staffa podobna jest do tej, która zawiera się w jego wcześniejszych utworach. Mówi o nadziei, że kiedyś zamieszkają w swoim domu (w sensie dosłownym i metaforycznym). Chce tą wiarą i nadzieją natchnąć towarzyszy broni. "Póki my żyjemy" Julian PrzybośWiersz ten pochodzi z IX 1939 roku. Początek wiersza przedstawia moment wybuchu wojny, kiedy wydawało się, że "niebo wali się z trzaskiem". Podmiot liryczny chce jednak nadal walczyć. Okazuje się, że brakuje broni, płonie stolica - Warszawa, giną ludzie - osoby najbliższe. "W tej chwili zginął mój brat" - w słowach tych pojawia się taki osobisty kontekst całego nieszczęścia. W dalszej części Przyboś od strachu i przerażenia przechodzi do buntu i surowych ocen. Ostro protestuje przeciwko unikaniu walki, ratowaniu życia i ucieczki za granicę. "Żegnam was unoszący za granicę głowy" - w słowach tych widzimy wyraźną ironię. Wiersz jednak nie kończy się pesymistycznie. Przyboś wierzy w przyszłe zwycięstwo i podkreśla fakt, że obrona kraju jest powinnością każdego obywatela. Dwa ostatnie wersy możemy traktować jako swoistą pointę utworu przywołującą topos niepodległościowy, w tym przypadku nawiązanie do "Mazurka Dąbrowskiego" - "z jeszcze żywych, ostatniego tchu odtworzyłbym nasz hymn narodowy"."17 września" Z. HerbertW wierszu tym pojawia się motyw września 1939 roku i nawiązuje on do napaści Związku Radzieckiego na nasz kraj. Utwór swój dedykował Herbert Józefowi Czapskiemu. Owo wtargnięcie Armii Czerwonej na ziemie polskie przypomina w następujących słowach : "Moja bezbronna Ojczyzna przyjmie Cię najeźdźco". Mając za sobą doświadczenia związane z agresją niemiecką, Polaków już nic nie może zadziwić, ani przestraszyć. We wrześniu 1939 r. Polacy czuli się bezbronni, bezsilni, muszą więc "przyjąć" drugiego najeźdźcę. Podmiot liryczny dodaje równocześnie "rycerze śpiący w górach będą spali dalej więc łatwo wejdziesz nieproszony gościu". Herbert ostrzega jednak, że sukcesy najeźdźców nie są wieczne, że w narodzie polskim tkwi siła i wola walki, ze przyjdzie moment, kiedy rozpocznie on zakończoną zwycięstwem walkę z wrogiem "ale synowie ziemi się zgromadzą, śmieszni karbonariusze, spiskowcy wolności". W słowach tych zapowiada Herbert powstanie polskiej armii podziemnej."Rozmowa z Historią" W. BroniewskiWiersz ten powstał w okresie II wojny światowej, w czasie pobytu poety w obozie dla internowanych żołnierzy polskich w Związku Radzieckim. Wiersz ten rozpoczyna się od słów : "Mistrzyni życia, historia zachciewa w się psich figlów". Poeta nazywa historię mistrzynią, nauczycielką życia, której posunięcie wydaje się momentami paradoksalne. Dla Broniewskiego paradoksem jest fakt, że on - rewolucyjny poeta, który od lat opiewał rewolucję radziecką i jej skutki musi zginąć w "mamrze sowieckim"."Co mi tam troski" BroniewskiWiersz ten reprezentuje typ liryki patriotycznej Broniewskiego. Pojawiają się w nim motywy tyrtejskie. Wierszem tym Broniewski chce uświadomić swoim rodakom, że walka za ojczyznę jest nie tylko obowiązkiem, koniecznością, ale daje również radość i satysfakcję. W wierszu tym pojawia się również symboliczny motyw domu. Broniewski interpretuje go w dwojaki sposób : w sensie dosłownym jako dom rodzinny i w sensie przenośnym jako ojczyznę. Zwraca jednak uwagę na fakt, że w momencie kiedy pisze ten wiersz oba te domy zniszczone zostały przez niemieckie granaty."Syn podbitego narodu, syn niepodległej pieśni" W. Broniewski Problemem jaki się tu pojawia jest sytuacja po wrześniu 1939 r. Jest zniszczona, bezbronna, pokonana, wydaje się, że nic nie jest w stanie jej odbudować. Okazuje się, że nic nie jest w stanie jej odbudować. Okazuje się, że żyją jeszcze ludzie, którzy będą się starali walczyć o jej wolność i niepodległość. "Grób Tamerlana" BroniewskiPojawia się tu motyw nadziei i wiary w człowieka, w jego dobroć, mądrość i spokój, w jego rozwagę i to że w końcu dla ojczyzny nastaną czasy spokoju, niepodległości. "Ballady i romanse" Broniewski, a "Romantyczność" A. Mickiewicza 1) Oba utwory rozpoczynają się tym samym zwrotem "Słuchaj dziewczyno, ona nie słucha" 2) Tytuł "Ballady i romanse" nawiązuje do cyklu, w skład, którego weszła "Romantyczność". 3) Oba utwory są balladami 4) Jedna i druga bohaterka to obłąkana wiejska dziewczyna. U Broniewskiego świat przedstawiony skupiony jest wokół ludności żydowskiej obok Ryfki. U Mickiewicza przedstawione są trzy postawy wobec problemu dziewczyny (śmierć ukochanego) 5) Akcja rozpoczyna się w czasie II wojny światowej w zniszczonym mieście. Pojawiają się elementy obozów okupacyjnych. Mickiewicz - akcja rozgrywa się na ulicach spokojnego miasta, po którym biega obłąkana Broniewski - Przejeżdżający mieszkańcy zdają sobie sprawę z niebezpieczeństwa i ostrzegają Ryfkę przed nim oraz okazują jej życzliwość i współczucie. Uzupełnieniem wizerunku zagłady jest Jezus. Symbolizuje on okrucieństwo tych czasów. Grubi Niemcy biorą górę nad biedną i bezsilną Ryfką i niewinnie skazanym Jezusem Ten układ sił narzuca okupacja. Mickiewicz - Trzy różne przykłady stosunku ludzi do obłąkanej dziewczyny, Karusi wydaje się, że nie jest zrozumiana przez ludzi, prosty lud wierzy Karusi, starzec, który polemizuje staje w obronie Karusi7) Dziecko zostaje rozstrzelane. W "Romantyczności" Karusi nic się nie dzieje8) Broniewiski - Stylizacja utworu na balladową konwencję jest świadomym przeniesieniem poetyki ballady romantycznej w mroczny czas wojny. Broniewski zwraca uwagę na degradację pojęcia dobra i zła, winy i kary. W wojennym świecie odwrócona zostaje moralność : kara spotyka niewinnych, sędziami są oprawcy. Gorzko i cynicznie brzmią słowa SS - manów "Za to żeście nadzy za to żeśmy winni obojeście umrzeć powinni". Mickiewicz - Narracja prosta, szczera, naiwna, podobna do opowieści ludowego gawędziarza, zawsze potwierdzająca zasady sprawiedliwości i oczywistości odróżnianie winy i Utwór ten jest to gorzka polemika z naiwnością balladowej wiry w ponadczasową siłą dobra i piękna. Mickiewicz - Ballada ta jest manifestem polskiego romantyzmu i ostateczną rozprawą z klasykami reprezentowanymi przez starca. O miłość to dwa podstawowe tematy poezji i inspirowane wspaniałymi wierszami, czterema pieśniami ze świata, długimi czasami sekularyzmu. Conheça, poniżej, do naszego wyboru wierszy romantycznych, które podbiją serca dwojga czytelników i zasługują na udostępnienie: 1. Carrego seu Coração Comigo, E. I. Cummings Carrego seu coração ze mnąEu o carrego no meu coraçãonigdy mnie tu nie maGdzie chcesz iść?Czego chcesz, z czym się zmagasz?Eu faço przez vocênie boję się swojego losuJesteś moim przeznaczeniem, minha doçuraEu no quero o mundo por mais belo que sejaPonieważ jesteś moim światem, prawdziwa minha. Eis o wielkim segredo, o którym nikt nie jest u nasady korzeniaO kiełku do kiełkowania e o céu do céudrzewa chamada vidaTo rośnie bardziej niż dusza może czekaćTwój umysł może się ukryćTo cud, który trzymamGdy patrzysz z daleka. Eu carrego seu coração comigoEu o carrego nie meu coração. Edward Estlin Cummings (1894 - 1962) był znanym północnoamerykańskim poetą i dramatopisarzem, uznanym za jednego z dwóch najbardziej wpływowych autorów XX wieku. Wydany w 1952 roku koniec ten stał się jednym z dwóch najsłynniejszych wierszy miłosnych wszech czasów, szeroko reprodukowanym w kulturze popularnej. Chodzi o deklarację ponadczasowej miłości, w której eu-liryczny express w mistrzowski sposób, który wszyscy poczujecie. Kiedy kogoś kochamy, ta osoba wydaje się być obecny we wszystkich momentach, na każdy najmniejszy gest, jaki wykonujemy. Confira do oryginalnej wersji, w języku angielskim, zadeklarowanej przez własne włosy poety: Cummings - Noszę Twoje serce ze sobą (Noszę je w moim sercu) 2. Sonet Całkowitej Miłości, Winicjusz de Moraes Tak bardzo cię kocham, kochanie… nie śpiewajO ludzkie serce z większą ilością prawdy...Kocham Cię jako przyjaciela i kochankaNuma zawsze różne rzeczywistości Kocham cię, kocham cię, o spokojnej miłości,E Kocham cię alem, present na Cię enfim z wielką swobodąWewnątrz daje wieczność i każdą chwilę. Po prostu kocham cię jak robakaOf um love sem mistério e sem virtudeJako stałe i trwałe życzenie. bardzo cię kocham i amiúde,Co za dzień na świecie nagleHei de morrer de amor tak bardzo, jak tylko mogłem. Vinicius de Moraes (1913 - 1980) był pisarzem i muzykiem z Bossa Nova, czule nazywanym "Poetinha". Kompozycje Lembrado pelas suas skupione na sentymentach, czy autor napisał jakieś dwa piękniejsze wiersze miłosne z naszej literatury. Wśród nich wyróżnia się prezentowany tu sonet, który ukazał się w 1951 roku. Nele, znaleźliśmy um mały facet całkowicie pobity, który jest dostarczany bezwzględnie. Nas strofy, próbuje zmylić lub nieprzychylnie: wyjaśnić różne wymiary swojej miłości. Escute lub wiersz głosem Winicjusza: Sonet całkowitej miłości - Vinicius de Moraes Zaufaj także nossa Pełna analiza Soneto do Amor Total. 3. Fanatyzm, Florbela Espanca Minh'alma z sonhar-te olhos i jestem ślepy na to, że cię nie jest suchy powód mojego życiaPois, że wszyscy jesteście minha życia! Żadnego starego nic nie zakłada szaleństwa ...Passo no mundo, meu amor, a lerNie mist'rioso livro do teu serDo tej samej historii tyle razy jest lida... "Twój świat jest kruchy, twój świat to passa..."Kiedy mówisz mi, że wszystko w porządkuDuma boskie usta fala em mim! E, olhos postos em ti, mówię o śladach:„Ach! możemy latać światami, umierać gwiazdy,Że jesteś jak Deus: princípio e fim... ” Florbela Espanca (1894 - 1930) była portugalską poetką i dziennikarką, która stała się jedną z najbardziej znanych autorek w swoim kraju. Jego poezja to znane włosy, miłosne wersety, intymne tomy i wyrażające lub kobiece pożądanie. Opublikowane w pracy Soror saudade (1923), czyli spektakle wierszy devoção de um eu-lrico rendered do miłości, który poświęcił mu swoje życie. Więc co ma znaczenie, to ukochana osoba, która zaczyna być traktowana jak rodzaj deus. Conheça lub wiersz z muzyką Fagnera: Fanatyzm - Fagner - Florbela 4. Sonnet XI, Pablo Neruda czuję zapach twoich ust, twojego głosu, twoich włosów,e pelas ruas vou sem care-me, calado,nie podtrzymuje mnie ani pão, aurora wytrąca mnie z równowagi,Nie ma dnia szukam płynu z herbaty. Ten faminto de teu riso resvalado,twojego mãos cor z wściekłego celeiro,tenho fome da pale pedra de tuas unhas,Chcę zjeść twoją skórę jak nietkniętą amendoa. Chcę zjeść lub przypalić korzeń Twojej urody,lub suwerenny nos aroganckiej twarzy,Chcę jeść w ulotnym cieniu Twoich rzęs e faminto venho e vou wąchanie czy zmierzchszukam ciebie, szukam twojego płonącego sercajak puma na solidão de Quitratué. Pablo Neruda (1904 - 1973), chilijski poeta, który w 1971 roku zdobył Literacką Nagrodę Nobla, został uwieczniony przez paixão, który umieścił na nas swoje wiersze. Lub wiersz, który został opublikowany w Sto sonetów miłości (1959) opuszczenieSaudade i AngOstia od kogoś, kto stracił osobę, która kocha. Jak wiem, reszta świata nie ma większego znaczenia, czy mało tematu zwraca uwagę na każdy szczegół i wciąż jej szuka, trawiona przez melancholię i rozczochrane włosy. Znajdź oryginalną wersję wiersza w języku hiszpańskim: Sonnet XI - Pablo Neruda (głos: Julio Hernández). Zaufaj nam też piękne wiersze miłosne Pablo Neruda. 5. De Longe te Hei-de Amar, Cecília Meireles Od longe hei do kochania cię- daj spokojną odległośćim czym lub miłością jest saudadee lub pragnienie, stałość. Czy boskie miejsce?onde o bem da egzystencjabyć wiecznościąWydaje się, że jest nieobecny. Co musisz wyjaśnićo moment e a fragrânciada Rosa, który przekonujesem nenhuma arogância? E, nie znalazłem morza,do Estreli, sem violência,spełnij swoją prawdę,alheia à przezroczystość. Cecília Meireles (1901 - 1964), brazylijska pisarka, artystka i pedagog, wyróżniała się głównie na polu poezji. Skład Na opublikowany w Canções (1956), czyli miłość powstaje jako coś singelo i jednocześnie większe niż lub na odległość. Nasze wersety lub sentymenty są opisane jako coś tak naturalnego i czystego Jak bardzo róża, która prawie nie istnieje i czaruje jak jej perfumy, muszę być arogancka. Nadaje ten sam kształt, ta eu-liryczna miłość nieskomplikowana, jak gwiazda-morze żyje między falami, bo to jest to lub jego miejsce. 6. Ora direis ouvir estrelas, Olavo Bilac „Ora (będziesz) ouvir gwiazdy! CertoPerdeste czy senso!” E eu ty direi, nie tak bardzo,Że dla ouvi-las często się obudziłemI otwieram Janela, blada ze strachu... I rozmawiamy całą noc, enquantoDo Via Láctea, jak otwarta blada,Cintila. E, ao vir do sol, saludoso e em pranto,Inda tak staram się mieć włosy pustyni. Powiesz agorze: „Tresloucado przyjacielu!Co ty mówisz o jedzeniu ich? Jaki sensBoisz się, co powiedzieć, kiedy jestem z tobą?” E eu vos direi: „Amai ich zrozumieć!Pois so quem ama pode ter ouvidoPotrafi ouvir i rozumieć gwiazdy ”. Olavo Bilac (1865 - 1918) był brazylijskim poetą i dziennikarzem, który zintegrował parnasizm i napisał jedne z najbardziej romantycznych słów w naszej literaturze. Żaden wiersz popularnie znany jako „Via Láctea”, ani mały facet nie przyznaje, że mówi jak gwiazdy, tak jak inni ludzie nie udowadniają. Wbrew opiniom alheias lub eu-lrico wyjaśnia lub segredo, że to pochodzenie prodígio: to kochanie kogoś. Esse sentyment staje się magicznym tudo e, tylko po to, by istnieć, zaklinać w swoim życiu nowe możliwości. Escute lub deklamowany wiersz: Olavo Bilac – Ora direis ouvir estrelas Powierz również analiza wiersza Ora direis ouvir estrelas (Via Láctea) Olavo Bilaca. 7. Wiersz, Mário Cesariny Jesteś ze mną, tak jak ja, nie jestem berçojak drzewo nad jego skorupąjak lub statek nie znalazł morza? Mário Cesariny (1923 - 2006) był słynnym portugalskim poetą i malarzem, uważanym za jedno z dwóch największych nazwisk surrealizmu, a nie jego kraju. Tłumaczenie emoções universais w sposób zawsze oryginalny i kreatywny, em Kara śmierci (1957) powstaje um dwa seus mais piękne wiersze miłosne. Tylko trzy wersety, albo autor ci nie uwierzy poczucie komfortu i przynależności która powstaje między dwoma zatłoczonymi. Nagle, jak zaczynasz robić part um do outro, twoje historie się przeplatają, jak się partilhassem albo przeszłość albo przyszłość. 8. Przekroczyć z tobą lub pustynię świata, Sophia de Mello Breyner Aby przejść z tobą albo opuścić światRazem stawić czoła albo przerażenie daje śmierćAby zobaczyć prawdę do stracenia lub w połowieZ boku dwa teus passos caminhei Dla ciebie deixei meu królestwo meu segredoMinha szybko noite meu silêncioMinha pérola runda e seu orienteMeu espelho minha vida minha imagemI porzucić rajskie ogrody Ca fora à luz sem veu do ciężkiego dniaSem os espelhos widziałem, że był nuaW roku otwartym było to chamava tempo By isso swoimi gestami mnie ubrałeśI nauczyłem się żyć pełną parą Sophia de Mello Breyner Andresen (1919 - 2004), pierwsza kobieta, która wygrała lub Prêmio Camões, była ważną portugalską pisarką, bazującą głównie na utworach poetyckich i opowiadaniach. Olśniewająca kompozycja została opublikowana w Livro Sześć (1962) i pojawia się lub kocha związek jako wspaniała i trudna przygoda. W obliczu surowej rzeczywistości i wielu problemów, ten mały facet jest zmuszony porzucić swoje złudzenia przeszłości i walczyć o to, by stać się ukochaną osobą. Aby przejść z tobą lub na pustynię... | Wiersz Sophii de Mello Breyner z narracją Mundo Dos Poemasa 9. Nocni stróże, Mario Quintana Ci, którzy spotykają się z miłością, nie tylko się kochają, ale dają corda religii świata. Znany jako "prosty coisas poeta", Mario Quintana (1906 - 1994) był brazylijskim pisarzem, który potrafił przekazywać wspaniałe wiadomości za pomocą niewielu słów. Um przykład disso é Preguiça jako metoda pracy (1987), prace nad czy autorem reuniu wiele krótkich i pełnych mądrości kompozycji. W „Strażach nocnych” jesteś postrzegany jako motor świata. Poprzez romantyczną perspektywę lub sentyment i umieszczony w centrum akcji, jak czyli utrzymanie ludzkości, tutaj mam konferencję forças. 10. Kochankowie Sem Dinheiro, Eugénio de Andrade Tinham lub rosto aberto a quem pożyczki i mitosyZimne nie jardins onde do lua passeavaode mnie do wodye um anjo de pedra przez jak wszyscy ludzieczy cud każdego dniazsuwające się owłosione włosy;e olhos de oirogdzie ardiam?Jesteście największymi hoduje siedzibę jak robaki,ciszado dwóch poważnych na każdy gest niż faziamurodził się passaro z dwoma poważnymi palcamii oślepiony penetruje nas w przestrzenie. Eugénio de Andrade (1923 - 2005) był portugalskim poetą i tłumaczem, którego wiersze zapadają w pamięć za wrażliwość i odniesienia do natury i kultury popularnej. Na kompozycję apresentada acima, opublikowaną w dziele z 1950 roku pod tą samą nazwą, odkrywamy codziennie dom z warunkami finansowymi. Embora wydaje się odczuwać ulgę i przechodzi przez wielkie trudności, takie jak zimno i fome, oni pozostań zjednoczony i pełen nadziei. Assim, poprzez wyidealizowaną wizję lub moc miłości, jest przedstawiany jako coś, co jest w stanie przezwyciężyć wszelkie wyrafinowanie. Wy Sem Dinheiro Kochankowie | Wiersz Eugénio de Andrade com narração de Mundo Dos Poemas 11. Canção do Amor Sereno, Lya Luft Vem sem receio: eu te receboAs um dom dos deuses do desertoTo zadekretuje minha trégua i pozwoliTo lub mel de teus olhos najechało mnie. chcę bym cię kochał za darmoNiech moje palce cię nie podniecająMas contornem teu rzadki profilJak usta dotykają świętego anioła. chcę, żeby to była moja miłośćE conforto, port początkowy dla fundaçãoCzyń swoje królestwo w tym cieniuPłaszcz Seja i Ilha. chcę, żeby było lekkoJak tańczyć numa praia uma menina. Lya Luft (1938) jest brazylijską pisarką, naukowcem i tłumaczką, która opublikowała w swojej pracy „Canção do Amor Sereno”. Sekretny wygląd (1997). Nasze wersety, czy też eu-liryczne, są skierowane do lub do bycia kochanymi, tak jak są lub są zaproszone do ficar more perto i rozładowania jego lęków. Em meio przysięgasz na miłość, oświadcza, że ​​jak intencje są jak melhores: chcieć przynieść czy inny, wyśledzić lekkość i wolność dla swojego życia. 12. Amor e seu Tempo, Carlos Drummond de Andrade Dojrzała miłość i przywilejWyciągnięty w moim małym łóżeczkuTo staje się dłuższe i bardziej relvosa,Rozpylanie w każdym porach lub céu do corpo. É isto, miłość: o ganho nie planowana,O nagrodzie podziemna i Coruscante,Szyfrowany odczyt błyskawicy,Że, odszyfrowane, nic innego nie istnieje Wart ceny ziemi,Salwa lub minuta Ouro no relógioMaleńki, wibrujący, a nie zmierzch. Miłość jest tym, czego się uczysz, nie ogranicza,Musisz zarchiwizować całą naukęRanny, Ouvida. Miłość przychodzi późno. Carlos Drummond de Andrade (1902 - 1987), jeden z dwóch największych poetów brazylijskich w każdym wieku, skomponował bardzo znane wiersze o związkach między ludźmi i ich emocjami. Żaden wiersz nie opublikował em Jak zanieczyszczenia robią Branco (1973) lub mały podmiot przedstawia swoją wizję tego, co naprawdę jest miłością. Ao contrarário da paixão intensywny, który objawia się w młodości, lub prawdziwy sentyment miłosny pojawi się dopiero później, kiedy się boimy doświadczenie i mądrość, aby nim żyć. Drummond Amor e seu tempo Zaufaj nam też wiersze miłosne Carlosa Drummonda de Andrade. 13. Um Adeus Português, Alexandre O'Neill Nasza krzywa jest taka terna i lancinanteCo to będzie, że zniknął?mówię-ty adeusjesteś jak nastolatekpotknięcie o czułośćdla Ciebie. Alexandre O'Neill (1924 - 1986) był portugalskim poetą i publicystą należącym do ruchu surrealistycznego. W wierszach autora znajduje się kilka odniesień do społeczno-politycznego kontekstu daty. Wydany w 1958 roku „Adeus Português” to jeszcze dwa znane wiersze, z których wybieramy tylko ostatni odcinek. Kompozycja została zainspirowana epizodem z jego biografii, w którym poznał francuską pisarkę Norę Mitrani. Dois żyje ulotną historią miłosną, ale autorytarny rząd nie pozwolił mu opuścić kraju ze swoim towarzyszem. Ty wersety reprezentują mamę pożegnanie dwunastu i pobity Między dwojgiem ludzi, którzy nie chcą się rozstać. Um Adeus Português, Alexandre O'Neill 14. Nie chcę cię Rupi Kaur nie chcę, żebyśdla preencher minhas częściVaziaschcę być pełna sozinhachcę być kompletnyktóre mogłyby oświetlić miastojest tutajchcę cię zobaczyćbo robimy razemwe wszystkim gasimy ogień Rupi Kaur (1992) to współczesna feministyczna poetka i artystka urodzona w Panjabe w Indiach. Nie jestem twoim pierwszym światłem Leite i Mel (2014) autorka opublikowała kilka krótkich wierszy o związkach miłosnych, zastanawiając się nad sposobami życia i ich przezwyciężania. Na composição lub eu-lrico jest skierowane do lub do bycia kochanym, co jasno pokazuje, że Nie szuka więzów zależności, nie oczekuj, że będzie to „Twój cel”. Wręcz przeciwnie, szuka spotkania dusz, które żyją w pełni i wzajemnie się wzmacniają. 15. O Amor é uma Companhia, Alberto Caeiro (Fernando Pessoa) O miłość to não sei chodząc tylko włosami drogami,Ponieważ nie mogę chodzić visível pomyślała twarz-ja chodzę bardziej przygnębionaI zobaczyć mniej, a jednocześnie będę mógł wszystko przy braku tego samego, co jest ze zarówno to, czego nie wiem, jak i to, czego jest stary, wyobrażam sobie, że jest silny jak wysokie jest bardzo stary, nie wiem, czy czuję, że jestem eu sou qualquer força, który mnie do rzeczywistości olha dla mnie jako um girassol com twarz no meio. Alberto Caeiro był dwoma heteronomicznymi dyrektorami Fernando Pessoa (1888 - 1935) lub gatunku literackiego, który jest uznawany za największego portugalskiego autora wszechczasów. Uważany za mistrza dwóch innych heteronimosów, Caeiro zwyczajowo pieczętuje swoje wersety nas maravilhas da natureza, Prezentowany tu odcinek i fragment słynnego dzieła Miłujący Pasterzu. Tutaj, lub mały temat, to domownik, który chodzi w sielankowym cenario, bardziej pąkle niż Wszystko jest inne. Agora, która się wyłączyła, ukochana wydaje się być wszędzie obecna. Zaufaj nam też wiersze miłosne Fernando Pessoa. 16. Variação na Palavra Dormir, Margaret Atwood Chciałabym zaobserwować-cie enquanto dormes,coś, co może nigdy się nie cię obserwować,enquanto dormes. Gostariaspać z tobą, penetrowaćem teu sono enquanto do jego miękkiej i ciemnej faliprzesuń się po minha cabeça Przejdę z tobą przez to światłoi pofałdowany las niebiesko-zielonych liścijak seu słońce podskoczyło i trzy luasRuszam do jaskini, do której musisz zejść,até o pior de teus medos Gostaria na herbatę lub bukiet praty,mały biały kwiat, wyjątkowysłowo, które cię ochronida afflição nie unosić siędo teu sonho, da affliçãonie unosić się. Chciałbym Cię śledzić followinnym razem pela longascadaria e konwerter-menie ma łodzi, która przyniosłaby cię z voltabądź ostrożny, uma chamaw bardziej łukowatych duasAté onde repousa lub teu corpoobok mnie, a nie do którego wchodzisztak łatwo jak dużo oddychasz chciałbym być lub byćktóry zamieszkuje cię przez chwilęledwo. Chciałbym się tak baće tao konieczne. Margaret Atwood (1939) to urodzona w Kanadzie pisarka, znana na całym świecie z poważnych romansów. Contudo, autor również pisze wiersze, wśród was wyróżnia się quais „Variação sobre a Palavra Dormir”, z 1980 roku. Podobnie, nigdy nie wspominaj słowa „miłość”, wersety jakoś to pokazują manifest odżywia paixão platônica Sonha zgodziła się być obecna dla innej osoby. O pragnienie bliskości jest tak wielkie, że o eu-lrico chega chcieć wtargnąć w marzenia ukochanej osoby, być lub dla nas seus lungs. Znajdź oryginalną wersję wiersza w języku angielskim: Wariacje na temat słowa sen ~ Margaret Atwood | Potężna poezja życia 17. Sekretny ocean, Ledo Ivo Kiedy cię kochamobedeço às liczba przewodniczyznaleźliśmy na Treva. Chodź i skręćjak wasze dni są jak noitesjak estações e jak marésdo wody i do terra. Miłość, oddechCzy nosso tajemnica oceanu. Lêdo Ivo (1924 - 2012) był brazylijskim pisarzem i dziennikarzem, autorem utworów poetyckich, opowiadań, kronik i romansów. Wysłano em Zmierzch cywilny (1990), to dwa niezliczone wiersze miłosne, które integrują jego teksty. Wersety nas, czyli mały podmiot oświadcza, że ​​tu siedzę to lub twoje przeznaczenie, został wydany przez gwiazdy. Również ruchy dwojga kochanków są porównywane do czegoś, co jest wieczne i naturalne quantoas maré lub jako estações do ano. 18. Miłość jak Casa, Manuel António Pina Wracam do wędrówki ao teuUśmiecham się, kiedy wracałem do domu. Faço de conta queNic nie jem. Rozproszony percorrolub rodzinna ścieżka daje saudade,małe rzeczy, włączęPewnego popołudnia, bez kawy, światło. WłóczęgaKocham Cię i jednocześnie depresję,moja miłości, a jednocześnie jest to faço coisas, którego nie pożeram,wracam, by wędrować do twojego domu,Kupuję livro, nie wchodzękocham jak w domu. Manuel António Pina (1943 - 2012) był dziennikarzem i portugalskim poetą, który wygrał Prêmio Camões w 2011 roku. Opublikowane w 1974 wersety opowiadają o cichej miłości, harmonii harmonii i komfortu. Neles, poprzez drobne szczegóły życia codziennego, lub związek i w porównaniu do Olar rób mały temat lub miejsce, gdzie znajdziesz spokój. Skorzystaj z okazji, aby przeczytać również: Największe wiersze miłosne literatury brazylijskiej Największe wiersze miłosne wszechczasów Wiersze miłosne Winicjusza de Moraes Wiersze o życiu niezmiennie nas zachwycają. Czasami masz wrażenie, że życie obdarowuje Cię szczęściem w nadmiarze, żeby za chwilę uderzyć porządnie obuchem w głowę zsyłając na Ciebie serię nieszczęść. Właśnie wtedy szukamy ukojenia i zrozumienia. Bardzo dobrym sposobem jest czytanie wierszy o życiu, które pomaga zwolnić na chwilę, kiedy życie pędzi bez najpiękniejsze wiersze o życiu, które Cię poruszą! Mimo, że życie jest piękne, czasem może być nieco przytłaczające. Z jednej strony doskonale wiemy, na czym nam zależy i czego tak naprawdę chcemy, z drugiej czujemy się zagubieni i nie potrafimy opisać co tak naprawdę czujemy. W takiej sytuacji z pomocą przychodzą nam wiersze o życiu, które są idealnym odzwierciedleniem naszych uczuć. Zobacz propozycje najpiękniejszych wierszy o życiu, które Cię poruszą i także: Wiersze miłosneJa, Maria Pawlikowska-Jasnorzewska Było raz dziecko zabawne i tłuste. Umarło. Nie ma go nigdzie. Biegało po domu, krzyczało. Są jeszcze jego fotografie w salonie. Aż śmiać się i istnieć przestało, i nikt się nie zdziwił tej krzywdzie,choć było tak kochane i rozpieszczone. Gdy z domu powoli znikało, obyło się jakoś bez płaczu i pisku. Zabawki, sukienki, niepotrzebne pamiątki zalegają poddasze. Mama nieraz i do późnej nocy czuwała nad jego kołyską,a jednak dzisiaj, gdy je wspomina — nie płacze. Nazywało się tak jak ja, więc wszyscy myślą, że ja to ono, i nie usypali mu gróbka, choćby takiego jak kopiec kreta. Toteż płacze nocami w kominie, że je zapomniano, zgubiono,że miejsce jego zajęła jakaś niedobra kobieta…Nic dwa razy, Wisława Szymborska Nic dwa razy się nie zda­rza i nie zda­rzy. Z tej przy­czy­ny zro­dzi­li­śmy się bez wpra­wyi po­mrze­my bez ru­ty­ny. Choć­by­śmy ucznia­mi byli naj­tęp­szy­mi w szko­le świa­ta, nie bę­dzie­my re­pe­to­waćżad­nej zimy ani lata. Żaden dzień się nie po­wtó­rzy, nie ma dwóch po­dob­nych nocy, dwóch tych sa­mych po­ca­łun­ków,dwóch jed­na­kich spoj­rzeń w oczy. Wczo­raj, kie­dy two­je imię ktoś wy­mó­wił przy mnie gło­śno, tak mi było, jak­by różaprzez otwar­te wpa­dła okno. Dziś, kie­dy je­ste­śmy ra­zem, od­wró­ci­łam twarz ku ścia­nie. Róża? Jak wy­glą­da róża?Czy to kwiat? A może ka­mień? Cze­mu ty się, zła go­dzi­no, z nie­po­trzeb­nym mie­szasz lę­kiem? Je­steś – a więc mu­sisz mi­ – a więc to jest pięk­ne. Uśmiech­nię­ci, współ­o­bję­ci spró­bu­je­my szu­kać zgo­dy, choć róż­ni­my się od sie­biejak dwie kro­ple czy­stej także: Najpiękniejsze cytaty o życiuUtopia, Wisława Szymborska Wy­spa, na któ­rej wszyst­ko się wy­ja­ moż­na sta­nąć na grun­cie do­wo­dów. Nie ma dróg in­nych oprócz dro­gi doj­ aż ugi­na­ją się od od­po­wie­dzi. Ro­śnie tu drze­wo Słusz­ne­go Do­my­słuo roz­wi­kła­nych od­wiecz­nie ga­łę­ziach. Olśnie­waj­ś­co pro­ste drze­wo Zro­zu­mie­niaprzy źró­dle, co się zwie Ach Więc To Tak. Im da­lej w las, tym sze­rzej się otwie­raDo­li­na Oczy­wiś­to­ ja­kieś zwąt­pie­nie, to wiatr je roz­wie­wa. Echo bez wy­wo­ła­nia głos za­bie­rai wy­ja­śnia ocho­czo ta­jem­ni­ce świa­ pra­wo ja­ski­nia, w któ­rej leży sens. W lewo je­zio­ro Głę­bo­kie­go Prze­ko­na­ dna od­ry­wa się praw­da i lek­ko na wierzch wy­pły­wa. Gó­ru­je nad do­li­ną Pew­ność Nie­wzru­szo­ szczy­tu jej roz­ta­cza się isto­ta rze­czy. Mimo po­wa­bów wy­spa jest bez­lud­na, a wi­docz­ne po brze­gach drob­ne śla­dy stópbez wy­jąt­ku zwró­co­ne są w kie­run­ku mo­rza. Jak gdy­by tyl­ko od­cho­dzo­no stądi bez­pow­rot­nie za­nu­rza­no się w to­pie­ ży­ciu nie do po­ję­ ja się dziś czuję, Wiesława Szymborska Kie­dy ktoś za­py­ta - jak ja się dziś czu­ję, Grzecz­nie mu od­po­wiem, że „Do­brze, dzię­ku­ję”. To, że mam ar­tre­tyzm, to jesz­cze nie wszyst­ko, Ast­ma, ser­ce mi do­ku­cza, i mó­wię z za­dysz­ką, Puls sła­by, krew moja w cho­le­ste­rol bo­ga­ta... Lecz do­brze się czu­ję, jak na swo­je lata! Bez la­secz­ki te­raz cho­dzić już nie mogę. Choć za­wsze wy­bie­ram naj­ła­twiej­szą, dro­gę, W nocy przez bez­sen­ność bar­dzo się mor­du­ję, Ale przyj­dzie ra­nek... Znów do­brze się czu­ję. Mam za­wro­ty gło­wy, pa­mięć fi­gle pła­ta, Lecz do­brze się czu­ję, jak na swo­je lata. Z wier­szy­ka mo­je­go ten sens się wy­wo­dzi, Że kie­dy sta­ro­ści nie­moc przy­cho­dzi, To le­piej się go­dzić ze strzy­ka­niem ko­ści I nie opo­wia­dać o swo­jej sta­ro­ści (sła­bo­ści). Za­ci­ska­jąc zęby z tym lo­sem się po­gódź I wszyst­kich wo­ko­ło cho­ro­ba­mi nie nudź. Po­wia­da­ją: „Sta­rość okre­sem jest zło­tym". Kie­dy spać się kła­dę, za­wsze my­ślę o tym. „Uszy” mam w pu­deł­ku, „Zęby" w wo­dzie stu­dzę, „Oczy" na sto­li­ku, za­nim się obu­dzę... Jesz­cze przed za­śnię­ciem ta myśl mnie nur­tu­je, Czy to wszyst­kie czę­ści, któ­re się wyj­mu­je? Za cza­sów mło­do­ści — mó­wię bez - prze­sa­dy – Łatwe były bie­gi, skło­ny i przy­sia­dy. W śred­nim wie­ku jesz­cze tyle sił zo­sta­ło, Żeby bez zmę­cze­nia prze­tań­czyć noc całą. A te­raz na sta­rość cza­sy się zmie­ni­ły: Spa­cer­kiem do skle­pu, z po­wro­tem - bez siły. Do­bra rada dla tych, któ­rzy się sta­rze­ją: Niech za­ci­sną zęby i z ży­cia się śmie­ją! Kie­dy wsta­ną rano - „czę­ści" po­zbie­ra­ją, Niech ru­bry­kę zgo­nów w pra­sie prze­czy­taj. Je­śli ich na­zwi­ska tam nie fi­gu­ru­jąTo zna­czy: że Zdro­wi i Do­brze Się Czu­ją!!!Żyjemy na dnie ciała, Krzysztof Kamil Baczyński Żyjemy na dnie ciała. Na samym dnie grozy. Rzeźbi nas głód cierpliwy - i tną białe mrozy. U okien przystajemy. Noc za oknem czeka gdy czuje człowieka, i śmierć się jeży cicho, I topniejemy z wolna. Nie patrzmy sobie w oczy na drugi dzień. Znów człowiek utopił się w nocy. To nie jest smutek wiary. To serca tak siwieją i stygną coraz, stygną, z miłością i z nadzieją. Wiemy tylko. To wiemy: w ostatnim śnie cierpienia jest dom rzeźbiony w słońcu, a pod nim ciepła ziemia, i tam strumieniem jasnym jak przezroczystym mieczemodbici rozpoznamy twarze ciągle człowieczeZobacz także: Życzenia rymowane i na każdą okazję Bez przesady można nazwać tę osobę kluczową postacią w życiu każdego. Chodzi oczywiście o mamę, ponieważ bez niej życie większości ludzi, zarówno dużych, jak i małych, traci sens. Najbardziej wiernym sposobem wyrażania uczuć w ważnym dniu życia rodzica lub nawet w zwykłych szarych dniach jest przedstawienie jej wspaniałych wzruszających wierszy o jej matce. Piękne wiersze dla mamy Matki są kobietami, które są piękne i wspaniałe ze względu na swój status macierzyństwa. Trudno dyskutować z tym faktem, a także z tym, że piękna kobieta powinna otrzymać piękne wiersze w prezencie. Jednocześnie wcale nie jest konieczne, aby mężczyzna działał jako ich ofiarodawca. Wynikające z tego jasne, oryginalne, emocjonalne linie z ich własnych dzieci zachwycają mamę nie mniej, a czasem nawet więcej. Jakie wiersze można uznać za piękne? Oczywiście te, w których każda linia i każda litera jest nasycona prawdziwym uczuciem. Może to być opis jej wyglądu (czułe oczy, delikatne ręce itp.), Cechy osobiste (oddanie, troska, bezinteresowna miłość itp.). Można to również przypisać szczególnym cechom matki - z pewnością słynie z umiejętności wspaniałego ogrodnika, kucharki, krawcowej i tak dalej. Kogo spotkamy pierwsi, Po przyjściu na ten świat? Więc to jest nasza mamusia, ona nie jest droższa. Całe życie obraca się wokół niego, Cały nasz świat go ogrzeje. Cały wiek próbuje chronić nas przed krzywdą. Ona jest przyczółkiem w domu, Klaskanie co godzinę. I nie ma nikogo oprócz tego, kto by nas tak bardzo kochał. Ona ma więcej szczęścia, A życie lat jest dłuższe, I radość jest w jej losie, I mniej smutnych rzeczy! Ile gwiazd na czystym niebie! Ile spikelets na polach! Ile piosenek ma ptak! Ile liści jest na gałęziach! Tylko słońce jest jedną rzeczą na świecie. Tylko matka jest jedną na świecie. Najcieplejsza na świecie - twoje dłonie, bardzo dobre - blask drogich oczu, a uderzenia w moim sercu stają się częstsze, kiedy widzę cię za każdym razem, wszystko dlatego, że dla mnie ty, mamo, najbardziej kochany, moja droga osoba, ty dla mnie - radość i nagroda, I lepiej na świecie Moms zdecydowanie nie są! Dorastaliśmy dawno temu, ale dla ciebie też jesteśmy dziećmi. Lata mijają, ale dla nas wszystkich, Ty jesteś najlepszą matką w całym szerokim świecie! Twoje piękno nie zależy od lat, Twojej życzliwości, troski i pieszczot. Mamulechka, jesteś dla nas bardzo droga, Z tobą życie jest prawdziwą bajką! Dotykanie linii łez Być może jednym z najbardziej poruszających wierszy, zestawionych z muzyką i znanych wszystkim od wczesnego dzieciństwa, jest pieśń mamuta, rozpaczliwie poszukującego życie często przypomina fabułę tej wspaniałej kreskówki - dzieci, nawet dorośli, rzadko potrafią sobie poradzić bez miłości i uwagi swojej matki. Dlaczego więc jeszcze raz nie ogłosić jej uczuć poprzez wzruszającą prezentację poetycką? Serce wrażliwej matki z pewnością będzie wspaniale otrzymywać wspaniałe wiersze o matce do łez, a łzy czułości i radości będą wylane z promieniujących oczu rodzica. Najważniejsze to nie być nieśmiałym nawet w swoich dawnych "... cholernych latach", aby wypowiedzieć tajne słowa: "Niech matka usłyszy, niech matka przyjdzie, niech matka zawsze mnie znajdzie". Oczywiście, aby skopiować utwór, mamut zupełnie nie powinien. Wystarczy użyć gotowej kolekcji pięknych wzruszających i uduchowionych wierszy skierowanych do mojej matki. Znowu wyglądasz z wyrzutem. Tak, przepraszam, nie zadzwoniłem! Tak, nie przyjechałem od dawna ... Zarobiłem to, Rodnul. Wiem, że to żadna wymówka! Ale martwię się na próżno, to wszystko, mamo, okej! (Smack!) Cóż, w porządku! Przebacz wszystko i delikatnie trąbisz, Za chwilę zrozumiesz mnie w jakimkolwiek życiu, Nie obrażasz się, nie potępisz choć trochę, Chociaż jest ku temu powód, ale mówisz nie, Dziękuję, moja droga Mamo, Za to, kim jesteś Mam życie, I wiem na pewno - jesteś jedyny, Jesteś najlepszy, Moja mamo! Tylko mama nas zrozumie, właściwe słowa dodadzą. Gorąca herbata wlewa się, a jednocześnie cały smutek się stopi. Mama udzieli wiernej rady, Trzymaj ją w sekrecie. Zachęca w odpowiedzi, Jego miłość nas rozgrzeje! Najbardziej troskliwy, miły i słodki, Trochę surowy, zawsze piękny! Wrażliwy, czuły, mądry, kochanie, To wszystko ty, mamo kochanie! Na pieszczoty, czułość i miłość, jeszcze raz dziękuję! Żałuję, że nie skrzywdzisz, Twoja miłość nieskończenie nas ociepla! Rymowanki o mamie Nie jest tajemnicą, że dla matki dziecko zawsze pozostanie dzieckiem, nawet jeśli ma już dorastające dzieci, a nawet jeśli dziecko zajmuje wysoką pozycję społeczną, chodzi w biznesowym trzyczęściowym garniturze i wita dłoń z pierwszymi osobami w kraju. Osoby dotykające matkę otrzymają gratulacje przepełnione dziecinną spontanicznością. Takie wiersze na pewno inspirują wspomnienia beztroskiego dzieciństwa jej drogich okruchów, złamanych kolan, pierwszej podróży do przedszkola czy szkoły, pierwszej miłości i wielu innych ważnych i bardzo ważnych dla niej chwil. Nie powinniśmy się bać, by wydawać się dziecinnymi, ponieważ taki werset nie jest dziełem, które planuje się wystawić na literacką nagrodę Nobla. To kolejny sposób na pokazanie ukochanej, że jego troska i czułość są tak samo ważne jak w dzieciństwie. Wiersze dla dzieci o mamie są równie dobrze dostosowane do małych i dorosłych dzieci. Czuły i delikatny głos zwija ptaka ponad mną. Jak łatwo i pogodnie Obok mamusiu drogi! Zabiorę ją za rączkę, spójrz w jej oczy. Jej śmiech oderwie chmurę, spadnie łza. Na kolanach do mojej matki usiądź i przytul przytul. Nie potrzebuję słodszego szczęścia, niczego się nie boję! Na ucztę, która upiekła wspaniałe ciasto? Kto gotuje najbardziej pyszny? Kto jest w mieszkaniu wszystkich głównych? Kto jest piękny, jak królowa, kto jest krawcową i wykwalifikowanym robotnikiem? Kto kwitnie jak róża w parku, Dla kogo są prezenty? Kto jest moim najlepszym przyjacielem? W nocy, kto całuje ucho? Dla kogo kwitną kwiaty? Tak, mamusiu! To ty! Z kolorowego papieru Wytnij kawałek Z niego zrobię mały kwiatek. Mamusia, którą przygotuję. Mam najmilszą Mamę! Krótkie wiersze dla mamusi Czy często w zgiełku niekończących się dni pamiętamy, jak przyjemnie byłoby dla mamy otrzymywać wiadomości od nas? Być może, trudno ... Wiele dzieci nawet od czasu do czasu dzwoni. Na szczęście, podczas gdy matka jest na tym samym lądzie z dzieckiem, jest całkiem możliwe, aby poprawić tę podać swojej matce piękny i pełen ekspresji werset tak po prostu, bez powodu, w typowy letni dzień lub pochmurny jesienny dzień. Nie trzeba zwracać się do mojej matki z wielkim poematem w arkuszu chwalącym ludzkie cechy. Mały, ale pojemny i piękny wiersz wystarczy, by dać mamie kilka przyjemnych chwil. We współczesnym świecie technologii cyfrowej z komunikacją mobilną i subtelnościami nowych gadżetów, znane są nie tylko matki, ale i niektóre babcie. Oczywiście format wiadomości SMS jest najwygodniejszy pod względem wysyłania niezbędnych informacji do rozmówcy. Jednak bardzo skutecznym i pięknym gestem będzie wysłanie matki prawdziwego listu, nawet jeśli zawiera on bardzo krótkie rymy w treści. Rzadko ci to mówię, ale nie potrzebujesz powodu, mamusiu, tak bardzo cię kocham, i życzę ci szczęścia w jasnym życiu! Mamo, jesteś piękna i miła, Promienna i słodka, zawsze cię podziwiam, zawsze Cię kocham! Och, jak chcę być z tobą. Kocham moją mamusię! Za każdym razem, gdy życie jest ciężkie, pamiętam cię, a ja rozumiem - żyć za co! Dla najlepszej mamy na ziemi! Mamo, moje słońce, Dajesz mi swoje ciepło! A zwykłe dni stają się jaśniejsze, kiedy jesteś w pobliżu, nie ma lepszych dni! Wiersz dla ukochanej matki to świetny sposób, by powiedzieć o tym swoim bliskim i ukochanej osobie. W tym samym czasie wcale nie trzeba przedstawiać prezentów poetyckich wyłącznie w święta: urodziny, 8 marca itd. W końcu, po otrzymaniu wspaniałych wierszy w regularny, niczym nie wyróżniający się dzień, mama z pewnością będzie zachwycona. Dla takich celów zawsze warto trzymać się gotowych wierszy skierowanych do tego, bez którego zniknie sens życia.

wiersze o sensie życia znanych poetów