problemy opiekuńczo-wychowawcze, bezrobocie, ubóstwo, alkoholizm bądź nadużywanie alkoholu, przemoc, długotrwała choroba lub niepełnospraw-ność (Krasiejko 2010, s. 15). Połączenie różnego rodzaju niewydolności ze strony rodziców, brak podstawowych umiejętności opiekuńczo-wychowawczych powoduje niejedno- Kontestacja elementów kultury przez osoby nieprzystosowane społecznie / Adam Horbowski // Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze. - 2011, nr 9, s. 32-37. 2. Profilaktyka niedostosowania społecznego młodzieży. Program zajęć biblioterapeutycznych / Urszula Lisowska-Kożuch // Biblioterapeuta. - 2011, nr 3, s. 3-36. 3. The article is a description and a proposal for a project implemented in 2021/2022 at the Maria Grzegorzewska University in Warsaw among students of pedagogy (3rd year), specializing in pre-school Publikacja współfinansowana ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego Rodzina zastępcza jako środowisko opiekuńczo- -wychowawcze November 2013 Publisher: CRZL „Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze”, 10, 2018, s. 3–10 DOI: 10.5604/01.3001.0013.0140 3 Aktualne problemy opieki i wychowania WYZWANIA DLA EDUKACJI MEDIALNEJ W KONTEKŚCIE DESTRUKCYJNEGO FENOMENU PATOSTREAMERÓW SYLWIA POLCYN Collegium Da Vinci w Poznaniu Holistyczna edukacja medialna wyzwaniem i potrzebą dla współczesności R potrzebach edukacyjnych - implikacje dydaktyczne i wychowawcze, pod red. Danuty Umiastowskiej, Jolanty Gebreselassie. – Gorzów Wielkopolski : Wydawnictwo Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Jakuba z Paradyża, 2014. – s. 179-190 Sygnatura: Mg 53512/w . Czasopismo „Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze” (10 numerów w roku) ukazuje się od 1961 roku. Od 2000 roku wydawcą miesięcznika był Instytut Rozwoju Służb Społecznych w Warszawie, a redaktorem naczelnym Joanna Staręga-Pisarek. Od stycznia 2017 roku zadanie to przejęła Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie. Funkcję redaktora naczelnego objęła Józefa Bałachowicz. Miesięcznik kompleksowo przedstawia aktualne problemy opieki, wychowania i wsparcia społecznego, z uwzględnieniem ich aspektów teoretycznych, rezultatów badań i diagnoz, propozycji metodycznych, a szczególnie szeroko zweryfikowanych doświadczeń. Prezentuje nowe – rodzime i zagraniczne – idee, koncepcje oraz rozwiązania opiekuńcze i wychowawcze dotyczące funkcjonowania dzieci i młodzieży we wszystkich środowiskach ich życia. W ostatnich latach szczególnie wiele miejsca zajmują w czasopiśmie zagadnienia związane z reformą systemu pomocy dziecku i rodzinie, doradztwem psychologiczno-pedagogicznym oraz wzmacnianiem opiekuńczo-wychowawczej funkcji szkoły i innych instytucji edukacyjnych. W numerze 1/2017 m. in. : Mobbing w procesie wychowania – przyczyny, przejawy, profilaktyka (Romualda M. Kosmatka) ; Krzywdzenie dzieci przez rodziców w postępowaniach rozwodowych (Anna Koprowicz) ; Nieprzystosowanie kobiety do roli matki (Anna Chańko, Emilia Wołyniec) ; Wczesne rodzicielstwo – przyczyny, pomoc, profilaktyka (Justyna Bober-Dobosz) ; Związek metaforycznego i literalnego opisu stosunku uczniów do nauki szkolnej (Marcin Jaroszewski). Poddając analizie próby zdefiniowania pojęcia „wychowanie morskie” na przestrzeni lat, należy zwrócić uwagę na widoczne inklinacje definiujących w stronę ujęcia go jako działań preorientacji zawodowej, odpowiedzi na zapotrzebowanie sektora gospodarki morskiej lub rozszerzenia o wymiar edukacyjny, swoim zakresem obejmujący nauczanie specjalistycznej wiedzy o morzu. Socjologiczne ujęcie wychowania morskiego skupia się na konstruowaniu i upowszechnianiu etosu pracy na morzu i przekazywaniu ludziom morza właściwych kompetencji. Niektórzy autorzy lub instytucje ( Liga Morska i Rzeczna) postulują kształtowanie świadomości morskiej, co oznacza, że adresatem tego typu działań jest społeczeństwo, a sama aktywność ma na celu upowszechnianie wiedzy o znaczeniu morza. Zauważalną praktyką jest wymienne posługiwanie się terminami „wychowanie morskie” i „edukacja morska”, które z definicji jawią się jako dotyczące odmiennych działań, połączonych jedynie tematyką morską. Należy odróżnić wychowanie morskie od edukacji morskiej i kształtowania świadomości morskiej, a tym bardziej od wychowania wodnego. Przeprowadzona konceptualizacja nie ma na celu negowania istniejącej bazy pojęciowej. Jej głównym zadaniem jest uporządkowanie i ujednolicenie postrzegania wychowania morskiego przez zdefiniowanie tego pojęcia z pedagogicznego punktu widzenia. Pozwoli to na odpowiednią kategoryzację działań związanych z wychowaniem młodzieży przez morze, a także pogłębienie badań prowadzonych w odpowiednim kierunku, bez konieczności lawirowania pomiędzy niesprecyzowanymi pojęciami. Aby uporządkować i doprecyzować bazę pojęciową, proponuję własną definicję wychowania morskiego. Wychowanie morskie w ujęciu pedagogicznym to proces w zorganizowany i celowy sposób wpływający na osobowość, postawy, cechy i hierarchię wartości jego uczestników, kształtujący charakter i kompetencje społeczne, oddziaływujący na uczestników w każdej sferze (fizycznej, psychicznej, duchowej, społecznej, kulturowej) w pożądany społecznie sposób, odbywający się na pokładzie statku żaglowego w rejsie pełnomorskim, bazujący na kontakcie uczestników z żywiołem morza, poprzez który dochodzi do transgresji i skoku rozwojowego, który jest doświadczeniem zmieniającym życie. Uczennice i uczniowie Szkoły Pod Żaglami Krzysztofa Baranowskiego na Szetlandach Fot. Łukasz Kaźmierczak (2015-08-30) Jedynym miejscem realizacji wychowania morskiego jest pokład statku żaglowego. Wynika to z faktu, że jest on poruszany nie tylko siłą wiatru, lecz także wspólnym wysiłkiem i pracą załogi. Sprawnie płynący, zadbany statek jest dającą satysfakcję nagrodą dla załogi, widoczną natychmiast po wykonaniu pracy. Najbardziej efektywne oddziaływania zachodzą w trakcie rejsów na żaglowcach, ze względu na ich specyfikę, konieczność współpracy załogi i życie razem oraz długotrwałość oddziaływania. Szczególne środowisko wychowawcze statku żaglowego jest tworzone dzięki fizycznym i społecznym granicom. Ze statku nie da się wysiąść, wszystkie problemy trzeba rozwiązywać na miejscu. Wychowanie morskie wykorzystuje naturalną energię i ciekawość młodych ludzi oraz zaspokaja ich potrzeby poszukiwania wiedzy, nabywania doświadczenia, uznawania autorytetów. Trwają badania dotyczące efektów wychowania morskiego realizowanego w trakcie rejsów krótszych oraz prowadzonych na mniejszych jachtach. Na jachcie motorowym stworzenie takiego środowiska wychowawczego jest niemożliwe[1]. Przyjęcie proponowanej definicji pojęcia „wychowanie morskie”, prawidłowo określającej jego współczesne znaczenie, jest korzystne dla celów poznawczych, umożliwia budowanie teorii oraz tworzenie warunków do wzmacniania interdyscyplinarności badań nad wychowaniem morskim. Zaproponowana definicja jest wersją wstępną, powstałą na podstawie analizy piśmiennictwa, ale także będącą efektem wyników własnych badań. Będzie ona doskonalona oraz mocniej osadzana w ramach teoretycznych, m. in. dzięki dalszym poszukiwaniom naukowym. Pogoria na Bałtyku (57 Mm E od Nexø) w rejsie Szkoły Pod Żaglami Krzysztofa Baranowskiego Fot. Anita Wietrzyńska (2013-09-02) Zmiany społeczne i kulturowe, które zaszły od momentu pierwszych prób stworzenia definicji pojęcia na początku XX wieku, wymuszają konieczność wyjścia poza ramy szkoły i domu oraz aktualizacji spojrzenia na tę dziedzinę. W obecnych czasach celem wychowania morskiego nie jest wychowywanie przyszłych pracowników sektora gospodarki morskiej, ani nawet szkolenie żeglarzy. Jest nim przede wszystkim rozwój, wychowanie i edukacja młodzieży, niezależnie od narodowości, kultury, wyznania czy pochodzenia społecznego. Jednoznaczne określenie pojęcia jest niezbędne do prowadzenia badań w zakresie wychowania morskiego, tak na gruncie ojczystym, jak i międzynarodowym. Polskie dokonania w zakresie wychowania morskiego uzasadniają konieczność uznania jego istnienia jako naukowej subdyscypliny w ramach nauk o wychowaniu[2]. Bibliografia Baden-Powell, R. (1908). Scouting for Boys. London : Horace Cox. Bublewski, W. (1992, 11-12). Wychowanie morskie. Próba określenia pojęcia. Harcerstwo, s. 12-17. Demel, M. (1973). Szkice krytyczne o kulturze fizycznej. Warszawa : Wydawnictwo Sport i Turystyka. Demel, M. i Skład, A. (1986). Teoria wychowania fizycznego dla pedagogów. Warszawa : PWN. Drapella, W. A. (1969). Powszechne wychowanie morskie. Dzieje idei na tle ogólnego procesu rozwoju myśli morskiej i zainteresowań morzem. Szkice. Księga I i II. Gdynia : Polskie Towarzystwo Nautologiczne. Gilbertson, K., Bates, T., McLaughlin, T. i Ewert, A. (2006). Outdoor Education: Methods and Strategies. Leeds : Human Kinetics. Głowacki, W. (1972). Wspaniały świat żeglarstwa. Z dziejów żeglarstwa w Polsce i na świecie. Gdańsk : Wydawnictwo Morskie Gdańsk. Gończyński-Jussis. (2014). Wychowanie morskie w działalności i publicystyce Ligi Morskiej i Kolonialnej na przykładzie Lubelszczyzny. Meritum, s. 89-101. Górniewicz, J. H. (2001). Kategorie pedagogiczne. Odpowiedzialność, podmiotowość, samorealizacja, tolerancja, twórczość, wyobraźnia. Olsztyn : Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie. Górniewicz, J. H. (2007). Teoria wychowania: wybrane problemy. Olsztyn : Olsztyńska Szkoła Wyższa im. Józefa Rusieckiego. Janowski, A. (2007). Pedagogika praktyczna. Zarys problematyki, zdrowy rozsądek, wyniki badań. Warszawa : Fraszka Edukacyjna. Janowski, A. (2015). Harcerstwo wpisane w życiorys. Warszawa : Niezależne Wydawnictwo Harcerskie. Jasser, A. (2011-01-05). Wychowanie pod żaglami… Pobrano z lokalizacji Sail Training Association Poland . Jasser, A. (2012-04-28). Wypowiedź po otrzymaniu Krzyża Kawalerskiego w trakcie uroczystego Otwarcia Sezonu Żeglarskiego połączonego z obchodami 90-lecia Chojnickiego Klubu Żeglarskiego. Charzykowy. Kołodziej, A. i Kołodziej-Durnaś, A. (2017, vol. XXX). O rozumieniu, wdrażaniu i potrzebie wychowania morskiego. Wychowanie morskie w opiniach nauczycieli z województwa zachodniopomorskiego. Studia Maritima, s. 267-285. Kupisiewicz, C. (2010). Szkoła alternatywna – definicje, rodzaje, ocena, perspektywy rozwoju. W: Z. Melosik i B. Śliwerski, Edukacja alternatywna w XXI wieku (s. 17-26). Kraków : Oficyna Wydawnicza „Impuls”. Leśny, A. (2014). Pedagogika przygody – konteksty teoretyczne. W: A. Bąk, A. Leśny i E. Palamer-Kabacińska, Przygoda w edukacji, edukacja w przygodzie. Outdoor i adventure education w Polsce. (s. 12-49). Warszawa : Pracownia Nauki i Przygody. Leśny, A. (2016, 2/240). Sail training a wychowanie morskie. Kwartalnik Pedagogiczny, s. 134-159. Ludwig, S. (1966, 6). Istota i cele wychowania morskiego. Oświata Dorosłych. Ludwig, S. (1976). Wychowanie morskie w PRL. (Szkic raportu). Gdynia : Kongres Kultury Morskiej. Milerski, B. (2006). Pedagogika kultury. W: Z. Kwieciński i B. Śliwerski, Pedagogika. Podręcznik akademicki. Tom I. (s. 220-231). Warszawa : Wydawnictwo Naukowe PWN. Mokrzecki, L. (1977, 22/1). Kongres Kultury Morskiej w Gdyni. Kwartalnik Historii Nauki i Techniki, s. 196-197. Palamer-Kabacińska, E. (2012). Miejsce pedagogiki przyrody w naukach pedagogicznych. W: E. Palamer-Kabacińska i A. Leśny, Edukacja przygodą. Outdoor i Adventure Education w Polsce: teoria, przykłady, konteksty. (s. 12-33). Warszawa : Fundacja Pracownia Nauki i Przygody. Pilch, T. (2003). Grupa rówieśnicza jako środowisko wychowawcze. W: T. Pilch i I. Lepalczyk, Pedagogika społeczna (s. 174-186). Warszawa : Wydawnictwo Akademickie „Żak”. Pilch, T. (2003). Środowisko lokalne – struktura, funkcje, przemiany. W: T. Pilch i I. Lepalczyk, Pedagogika społeczna (s. 155-173). Warszawa : Wydawnictwo Akademickie „Żak”. Priest, S. (1990). The Semantic of Adventure Education. W: J. C. Miles i S. Priest, Adventure Education (s. 114). State College PA : Venture Publishing. Prouty, D., Panicucci, J. i Collinson, R. (2007). Adventure Education: Theory and Applications. Leeds : Human Kinetics. Romaniuk, M. W. (2015). Szkoła pod Żaglami a realizacja celów rozwojowych okresu adolescencji. W: Szymański, B. Przybylski, W kręgu współczesnych problemów edukacyjnych (s. 225-254). Warszawa : Wydawnictwo APS. Romaniuk, M. W. (2016). Wybrane projekty wychowania morskiego realizowane w Polsce. Szkice Humanistyczne, 1-2 (39), s. 139-149. Romaniuk, M. W. (2018). Mariusz Zaruski jako prekursor wychowania morskiego w Polsce. Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze, 574(9), s. 3-13. Sadowska, A. (2002, nr 17). „Im dalej od brzegu – tym bliżej Boga”. Niedziela, s. 22. Suchodolski, B. (1960). Wychowanie dla przyszłości. Warszawa : Państwowe Wydawnictwo Naukowe. Suchodolski, B. (1970). Trzy pedagogiki. Warszawa : Nasza Księgarnia. Sydow, M. (1935). Program wychowania wodnego dla kół szkolnych LMK. Warszawa : Wydawnictwo Ligi Morskiej i Kolonjalnej. Śliwko, P. (1982). Wiatr od morza i wychowanie. W: P. Śliwko, Bolesławiecki model wychowania morskiego Szkoły Podstawowej Nr 8 im. Bojowników o Wolność i Demokrację wyróżnionej Złotą Odznaką „Zasłużony pracownik morza” (strony 5-23). Bolesławiec : Stowarzyszenie Działaczy Kultury Morskiej w Gdyni. Wiatrowski, Z. i Rachalska, W. (1978). Pedagogika pracy. Warszawa : Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne. Wróblewska, T. (1998). Wychowanie morskie i kształtowanie świadomości morskiej w szkołach powszechnych i średnich ogólnokształcących w II Rzeczypospolitej (1918-1939). Rocznik Gdański, s. 117-149. Zaruski, M. (1925). Żaglowym yachtem przez Bałtyk. Pierwsza podróż yachtu polskiego do Szwecji Warszawa : Wydawnictwo Yacht-Klubu Polski. Zaruski, M. (1927, 4). Znaczenie jachtingu morskiego dla Polski. Sport Wodny. Zaruski, M. (1929). Na pokładzie „Iskry”. Pierwsza podróż szkolnego żaglowego okrętu marynarki wojennej do Lipawy, Taggalahti, Hanko, Helsinek i Wisby. Z rysunkami autora. Warszawa : Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy. Zaruski, M. (1933). Na skrzydłach jachtów. Lwów – Warszawa : Książnica-Atlas S. A. Zaruski, M. (1933). Prawa i obowiązki kapitanów i sterników jachtowych. Regulamin służby na jachtach. Alarmy. Warszawa : Główna Księgarnia Wojskowa. Zaruski, M. (1935). Tymczasowy regulamin służby na szkuner-jachcie szkolnym Z. H. P. „Zawisza Czarny”. Warszawa : Główna Księgarnia Wojskowa. Zaruski, M. (1958). Wśród wichrów i fal. Warszawa : Wydawnictwo „Sport i turystyka”. ■ Miłosz Wawrzyniec Romaniuk 2020 Artykuł opublikowany jako: Romaniuk, Miłosz Wawrzyniec. „Wychowanie morskie i jego miejsce wśród koncepcji pedagogicznych”. W: Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze. Nr 5 (590), 2020. Warszawa : Wyd. Akademii Pedagogiki Specjalnej, 2020; s. 3-16. Dobór ilustracji, podział i układ tekstu, korekta: Kazimierz Robak / Miłosz W. Romaniuk: „Wychowanie morskie i jego miejsce wśród koncepcji pedagogicznych” ►► Odc. 1 (29 września 2021) 1. Rozumienie wychowania morskiego na przestrzeni lat ►► Odc. 2 (6 października 2021) 2. Koncepcje pedagogiczne a wychowanie morskie ►► Odc. 3 (13 października 2021) 3. Wychowanie morskie a różne rodzaje pedagogiki i wychowania ►► Odc. 4 (20 października 2021) 4. Czym jest wychowanie morskie? 5. Bibliografia Romaniuk, Miłosz Wawrzyniec. “Sail training and its place among pedagogical concepts” Abstract: In this article the author takes the concept of sail training and examines its theoretical framework and place among modern ideas of education, discussing attempts to define it over the last century. Based on the analysis of published materials as well as his own research and experience, he offers his own definition of sail training. Keywords: sail training, School Under Sails, Class Afloat, pedagogical concepts Romaniuk, Miłosz Wawrzyniec. “La educación marina y su aplicación a los conceptos pedagógicos” Resumen: El Dr. Miłosz Wawrzyniec Romaniuk, educador y navegante, aprovecha las travesías en los veleros para sus investigaciones y observaciones, que luego se publican en forma impresa. Aquí describe el concepto de „educación marina” a lo largo del último siglo y su lugar entre los conceptos pedagógicos contemporáneos. A partir del análisis de materiales, así como de su investigación y experiencia, el doctor Romaniuk propone su propia definición. Palabras clave: educación marina, escuela bajo velas, Class Afloat, conceptos pedagógicos [1] Romaniuk, 2015. [2] Romaniuk, 2016. Miłosz Wawrzyniec Romaniuk (ur. 1987) – pracownik naukowy Wydziału Nauk Pedagogicznych na Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie; tytuł doktorski uzyskał (2018) na podstawie dysertacji „Pedagogika na spotkaniu z żywiołem morza. O morskim wychowaniu ludzi nieprzeciętnych”. Kapitan jachtowy i motorowodny, instruktor żeglarstwa PZŻ, ratownik WOPR. Jako oficer wachtowy lub kapitan uczestniczył w rejsach z osobami z dysfunkcją wzroku (projekt „Zobaczyć Morze”) oraz młodzieżą szkolną (m. in. Szkoła Pod Żaglami Krzysztofa Baranowskiego; Gdańska Szkoła pod Żaglami) na żaglowcach Pogoria, Zawisza Czarny, Generał Zaruski, Kapitan Borchardt i mniejszych jachtach. Ma za sobą ponad 50 tys. Mm i blisko 12 tys. godz. żeglugi. Autor publikacji w czasopismach Kwartalnik Pedagogiczny, Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze, Szkoła Specjalna, International Journal of Electronics and Telecommunications, Szkice Humanistyczne, Current and Future Perspectives on Teaching and Learning, Kultura i Edukacja. Na Str. Głównej: Uczennica Szkoły Pod Żaglami Krzysztofa Baranowskiego Fot. Anita Wietrzyńska (2015-08-31; 17:09; Morze Północne, ok. 20 Mm SSE od Lerwick) ► Periplus – powrót na Stronę Główną Gości online: 7 Użytkowników online: 0 Łącznie użytkowników: 29,133 Najnowszy użytkownik: Anka127  Edukacji i Dialogu Miesięcznik ukazujący się od 1985 roku jako pismo środowiska oświaty niezależnej. Działalność czasopisma w pionierskim okresie walki o pluralizm w systemie szkolnictwa polskiego (o szkoły społeczne w latach 80.) i o nowoczesny kształt oświaty po roku 1989 znalazła uznanie Europejskiego Stowarzyszenia Rodziców (EPA): w 1993 roku czasopismo było nominowane przez międzynarodowe jury pod egidą Rady Europy w Strasburgu do prestiżowej Nagrody Alcuina. Pamiątką po tym wyróżnieniu, porównywanym z Oskarem w oświacie, jest prawo do umieszczania przy tytule periodyku logo nagrody z wizerunkiem tego średniowiecznego popularyzatora postępu oświaty w ówczesnej Europie. Czasopismo szczyci się współpracą z wybitnymi naukowcami zapewniającymi wysoki poziom merytoryczny publikacji. Stanowi także dogodne forum popularyzacji dorobku młodych naukowców z ośrodków akademickich oraz nauczycieli praktyków, a także dla spostrzeżeń i refleksji rodziców i członków stowarzyszeń oświatowych - co owocuje stałym dopływem cennych opracowań pedagogicznych i pomysłów organizacyjnych. Data dodania: 24/07/2008 Wizyt: 4510 Życie Szkoły Miesięcznik poświęcony edukacji wczesnoszkolnej, adresowany do nauczycieli klas I-III, studentów kierunków pedagogicznych oraz rodziców. Zadaniem pisma jest podnoszenie oraz doskonalenie umiejętności zawodowych nauczycieli, jak również poszerzanie wiedzy studentów w zakresie kształcenia zintegrowanego, informowanie o najnowszych koncepcjach pedagogicznych, publikowanie artykułów z zakresu psychologii, nauczania i wychowania. Data dodania: 25/07/2008 Wizyt: 3150 Chowanna „Chowana” jest półrocznikiem wydawanym przez Uniwersytet Śląski. Na jego łamach prezentowane są zagadnienia z zakresu pedagogiki i psychologii oraz aktualne problemy związane z funkcjonowaniem oświaty. Zamieszczane są również recenzje książek pedagogicznych oraz sprawozdania z konferencji. Od 2000 roku do chwili obecnej publikowane na łamach czasopisma teksty są impulsem do refleksji i szerokiej dyskusji nad stanem nauk o wychowaniu ( Nauki o wychowaniu w ponowoczesnym świecie ) nad problemami współczesnego kształcenia i wychowania (Z zagadnień niepełnosprawności, Między przeszłością a przyszłością edukacji dorosłych, Współczesny nauczyciel w koncepcjach pedeutologicznych i praktyce edukacyjnej ), problemami pomocy psychologicznej ( Psychologia bliżej życia ), otwartym problemom resocjalizacji ( Resocjalizacja młodzieży niedostosowanej społecznie ). Każdy z woluminów jest recenzowany przez dwóch wybitnych specjalistów, którzy są członkami Rady Naukowej czasopisma lub poproszonymi o to profesorami. W całym okresie wydawania „Chowanny” czasopismo miało charakter periodyku ogólno-pedagogicznego, zawierającego opracowania teoretyczne i praktyczne dotyczące procesu kształcenia i wychowania, bez wnikania w wąską, specjalistyczną tematykę metodyk szczegółowych. Zawsze było i jest cenionym źródłem naukowej wiedzy pedagogicznej, a tak długi okres wydawania pisma spowodował, iż „Chowanna” znalazła trwałe miejsce wśród najlepszych polskich periodyków pedagogicznych. Data dodania: 25/07/2008 Wizyt: 3146 Edukacja Medialna Kwartalnik Polskiego Towarzystwa Technologii i Mediów Edukacyjnych współpracującego z Zakładem Technologii Kształcenia Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu, wydawany przez Wydawnictwo eMPi2 Mariana Pietraszewskiego w Poznaniu. Pismo adresowane jest przede wszystkim do nauczycieli, wychowawców i dyrektorów szkół wszystkich szczebli oraz innych placówek oświatowo-wychowawczych. Data dodania: 25/07/2008 Wizyt: 2740 Forum Oświatowe Półrocznik, którego współwydawcą jest Dolnośląska Szkoła Wyższa miejsce pracy przewodniczącego Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego i redaktora naczelnego pisma. "Forum" pozostaje czasopismem ogólnopolskim, otwartym na wszystkie środowiska akademickie pedagogiki i nauk dla niej podstawowych, współpracującym z twórczymi pedagogami - praktykami. Zaprasza do publikowania wartościowych artykułów, esejów, komunikatów, recenzji i polemik. Data dodania: 25/07/2008 Wizyt: 3143 Kultura i Społeczeństwo Pismo naukowe z ponad 50-letnią tradycją. Co kwartał można w nim znaleźć interesujący wybór artykułów z pogranicza antropologii, socjologii, etnologii, religii, teorii kultury, a także literatury i gender studies. Oprócz rozpraw naukowych KULTURA I SPOŁECZEŃSTWO oferuje czytelnikowi wyczerpujące polemiki i recenzje świeżo opublikowanych prac antropologicznych, socjologicznych oraz kulturoznawczych. W kwartalniku pojawiają się ponadto prace będące wynikiem warsztatów badawczych. Zasadniczo dominują numery tematyczne, związane np. z wybranymi aspektami kultury popularnej, władzy, religii itp. Niewątpliwą zaletą tego czasopisma jest dobór artykułów, które pokazują najnowsze spojrzenie na najbardziej "chwytliwe" tematy współczesnej myśli humanistycznej. Prace uczonych z różnych polskich uczelni tworzą kolaż poglądów na temat człowieka i różnych wymiarów jego życia w społeczeństwie. Data dodania: 25/07/2008 Wizyt: 2947 Kwartalnik Pedagogiczny Ogólnopolskie pismo naukowe wydawane wydawane przez Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, we współpracy z Wydziałem Pedagogicznym Uniwersytetu Warszawskiego. Najważniejszym celem „Kwartalnika Pedagogicznego” jest umożliwianie i pobudzanie dyskusji na poziomie akademickim wokół najważniejszych dla współczesności problemów edukacyjnych. Pismo jest otwarte zarówno dla prac już uznanych autorów, jak i dla początkujących adeptów nauki. „Kwartalnik Pedagogiczny” jest pismem o szerokim profilu: zamieszczane są w nim materiały z różnych subdyscyplin pedagogiki, w tym z pedeutologii, andragogiki, historii wychowania, pedagogiki porównawczej, dydaktyki, pedagogiki społecznej, psychologii edukacji, filozofii edukacji, a także z problematyki wychowania estetycznego. Teksty zamieszczane są po ich uprzednim zaopiniowaniu przez trzech niezależnych recenzentów, co pozwala na selekcję nadsyłanych materiałów. Data dodania: 25/07/2008 Wizyt: 3368 Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze Periodyk ( 10 numerów w roku) wydawany od roku 1961, dostępny w prenumeracie. Kompleksowo przedstawia aktualne problemy opieki, wychowania i wsparcia społecznego, z uwzględnieniem ich aspektów teoretycznych, rezultatów badań i diagnoz, propozycji metodycznych, a szczególnie szeroko zweryfikowanych doświadczeń. Prezentuje nowe – rodzime i zagraniczne – idee, koncepcje oraz rozwiązania opiekuńcze i wychowawcze dotyczące funkcjonowania dzieci i młodzieży we wszystkich środowiskach ich życia. W ostatnich latach szczególnie wiele miejsca zajmują w czasopiśmie zagadnienia związane z reformą systemu pomocy dziecku i rodzinie, doradztwem psychologiczno-pedagogicznym oraz wzmacnianiem opiekuńczo-wychowawczej funkcji szkoły i innych instytucji edukacyjnych. Data dodania: 25/07/2008 Wizyt: 3485 Przegląd Oświatowy Ogólnopolski dwutygodniki "Solidarności" adresowany do pracowników oświaty i wychowania. Ukazuje się już 12 lat. Gazeta powstała na bazie dwóch największych pism podziemnych oświaty: warszawskiego "Tu i Teraz" oraz gdańskiego "Wiatru od Morza". Pismo stawia sobie za cel informowanie o najważniejszych sprawach dotyczących szeroko rozumianej edukacji, doskonalenie warsztatu nauczycielskiego i pomoc w rozwiązywaniu problemów nurtujących środowisko oświatowe. Zamieszcza wywiady i artykuły informacyjne odnoszące się do problemów, którymi żyje szkoła, aktualne ustawy i rozporządzenia oświatowe, publikacje o charakterze prawnym, a jako pismo związkowe informuje o działalności Sekcji Krajowej Oświaty i Wychowania NSZZ "Solidarność". Na jego łamach pojawiają się konspekty lekcji i teksty umożliwiające nauczycielom uatrakcyjnienie zajęć. Wiele miejsca poświęca awansowi zawodowemu nauczycieli oraz tematyce społecznej i kulturalnej. Data dodania: 25/07/2008 Wizyt: 2672 Głos Pedagogiczny Wydawca czasopisma "Wydawnictwo Forum" zapewnia, że przy współpracy z wybitnymi wizytatorami, dyrektorami szkół, psychologami i pedagogami przygotował pierwsze na rynku czasopismo dostosowane do realiów i wymagań dzisiejszej szkoły. Czasopismo adresowane do dyrektorów, pedagogów i wychowawców. Zdaniem wydawcy czasopismo umożliwia : wywiązanie się z priorytetów nałożonych przez MEN w zakresie działań wychowawczych i opiekuńczych, wypracowanie skutecznych technik pracy i rozmowy z trudnymi dziećmi i młodzieżą w oparciu o metody dostosowane do problemów i osobowości ucznia, podniesienie poziomu bezpieczeństwa w szkole poprzez ciekawe inicjatywy wychowawcze, programy profilaktyczne oraz zaangażowanie do pracy rodziców i nauczycieli. Data dodania: 20/11/2008 Wizyt: 3594 Charaktery Popularnonaukowy magazyn psychologiczny ukazujący się od 1997 roku. Zawiera artykuły, opisy badań, informacje i nowinki dotyczące różnych aspektów psychologii, neuronauk, uzależnień. Redakcja współpracuje z Wyższą Szkołą Pedagogiki Społecznej. Miesięcznik Charaktery to z założenia pismo popularyzujące wiedzę psychologiczną w sposób zrozumiały dla przeciętnego człowieka. Na łamach magazynu publikowane są artykuły odsłaniające zasady funkcjonowania ludzkiego umysłu, poświęcone relacjom między ludźmi, uczące poznawania własnych emocji, a także analizujące mechanizmy powstawania kryzysów i uzależnień. W miesięczniku ukazują się także porady psychologów i stały cykl przeznaczony dla dorosłych dzieci alkoholików. Miesięcznik regularnie informuje o aktualnych trendach naukowych w psychologii oraz konferencjach naukowych. Stałe rubryki: psychopowieści, psychopapka, psychologia w sieci, poradnia filozoficzna, poczta i in. Data dodania: 23/11/2008 Wizyt: 2951 Dyrektor szkoły Miesięcznik Kierowniczej Kadry Oświatowej ukazujący się od 1994 roku, zalecany jest przez MEN. Stanowi kompendium wiedzy z zakresu zarządzania, prawa, finansów, polityki oświatowej oraz pedagogiki dla kadry kierowniczej oświaty w samorządach, kuratoriach, szkołach, przedszkolach i innych placówkach oświatowych oraz kadry pedagogiczno-psychologicznej. Jest forum wymiany myśli i doświadczeń. Towarzyszył i wspierał dyrektorów szkół we wdrażaniu reformy systemu edukacji. Informuje o najważniejszych wydarzeniach, komentuje zdarzenia i istniejące przepisy prawa, wyjaśnia rzeczywistość, doradza najlepsze rozwiązania, pokazuje dobre praktyki i wzory. Data dodania: 23/11/2008 Wizyt: 2574 Wychowawca Miesięcznik nauczycieli i wychowawców katolickich. Są tu poruszane problemy i zagadnienia, które mogą pomóc nauczycielom w ich pracy. Miesięcznik od rozpoczęcia edycji (w 1993 r.) został przychylnie przyjęty i zaopiniowany przez Resort Oświaty. W każdym numerze zamieszczone są artykuły i konspekty zajęć dotyczące profilaktyki uzależnień, programy wychowawczo-patriotyczne oraz scenariusze uroczystości szkolnych. Data dodania: 14/01/2009 Wizyt: 2878 Dziecko krzywdzone Periodyk wydawany przez Fundację Dzieci Niczyje. Pismo o charakterze interdyscyplinarnym. Jego celem jest poszerzanie wiedzy profesjonalistów - psychologów, pedagogów, lekarzy, prawników, polityków społecznych i innych - na temat różnych aspektów problemu krzywdzenia dzieci. W piśmie publikowane są najnowsze oraz klasyczne koncepcje teoretyczne, ustalenia empiryczne oraz informacje na temat innowacyjnych form działań diagnostycznych, terapeutycznych i prewencyjnych. Celem pisma jest stworzenie forum wymiany doświadczeń związanych z przeciwdziałaniem problemowi krzywdzenia dzieci oraz informacji na temat znaczących wydarzeń - konferencji, kongresów, szkoleń i publikacji - z zakresu tej problematyki. Data dodania: 03/02/2009 Wizyt: 2827 Uczyć lepiej Czasopismo Ośrodka Doskonalenia Nauczycieli w Poznaniu. Data dodania: 11/03/2011 Wizyt: 2631  Aby móc otrzymywać e-maile z PEDAGOG SZKOLNY musisz się zarejestrować. Musisz zalogować się, aby móc dodać wiadomość. 26. lipiec 2022 19:08Proszę o kontakt, jeśli ktoś z Państwa miał ucznia z umiarkowanym stopniem realizującym nauczanie indywidualne. 22. lipiec 2022 17:02Kaziu i jeszcze zostanie na dobry samochód. 21. lipiec 2022 19:22Gratulacje!!! Będziesz teraz wreszcie mogła sobie kupić dom z ogrodem, a wczasy spędzać na Bali 21. lipiec 2022 18:07Od dziś nauczyciel dyplomowany 21. lipiec 2022 10:51 zestawienie bibliograficzne w wyborze za lata 1994-2004 Wydawnictwa zwarte: ADOPCJA [W:] Zagrożone dzieciństwo : rodzinne i instytucjonalne formy opieki / pod red. Marii Kolankiewicz. – Warszawa : Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne Spółka Akcyjna, 1998. – S. 221-258 Nr inw. 27512 ADOPCJA : teoria i praktyka / red. Krystyna Ostrowska, Ewa Milewska. – Warszawa : Centrum Metodyczne Pomocy Psychologiczno-Pedagogicznej Ministerstwa Edukacji Narodowej, 1999 Nr inw. 28427 KODEKS cywilny, rodzinny i opiekuńczy : stan prawny 1 stycznia 2000 r. – Bielsko-Biała : „Park”, 2000 Nr inw. 26677 P ŁADYŻYŃSKI Andrzej: Adopcja a rodzicielstwo biologiczne [W:] Teoretyczne i praktyczne aspekty współczesnej pedagogiki opiekuńczej / praca zbiorowa pod red. Małgorzaty Biedroń i Małgorzaty Prokosz. – Toruń : Wydawnictwo Adam Marszałek, cop. 2001. – S. 75-78 Nr inw. 27972 PASSINI Barbara: Adopcja [W:]Encyklopedia pedagogiczna XXI wieku. T. 1, A-F. – Warszawa : Wydawnictwo Akademickie „Żak”, 2003. – S. 29-35 Nr inw. 28692 P RICHARDSON Ronald W., RICHARDSON Lois A.: Najstarsze, średnie, najmłodsze. – Gdańsk : Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, 1999. – S. 209-210 : Adpocja Nr inw. 26498 WAGNER Iwona : Sieroctwo społeczne – przyczyny, następstwa, formy kompensacji : studium teoretyczno-badawcze. – Częstochowa : Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogicznej, 1997. – S. 63-87 : Adopcja jako instytucja społeczno-prawna kompensująca skutki sieroctwa Nr inw. 26216 Artykuły z czasopism: CIŻMOWSKA Jolanta: Pomoc rodzicom adopcyjnym // Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze. – 2000, nr 8, s. 53 DUDA Marian: System opieki nad dzieckiem w woj. krośnieńskim // Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze. – 1997, nr 10, s. 22-24 GRALAK Gabriela: Kwalifikacja kandydatów na rodziców adopcyjnych // Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze. – 1999, nr 6, s. 21-23 GREMPKA Grzegorz: Rola psychologa w przygotowaniu do adopcyjnego rodzicielstwa // Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze. – 2004, nr 1, s. 17-23 HOLEWIŃSKA-ŁAPIŃSKA Elżbieta: Adopcja po nowelizacji // Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze. – 1996, nr 2, s. 20-26 HOLEWIŃSKA-ŁAPIŃSKA Elżbieta: Adopcje zagraniczne w praktyce polskich sądów. – Warszawa 1998. – Rec: Karolina Sobczyńska // Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze. – 1998, nr 9, s. 46 JANKOWSKA-RACHEL Agnieszka: Adopcja i kłamstwo: motywacje rodziców adopcyjnych do nie informowania dziecka o fakcie przysposobienia // Wychowanie na Co Dzień. – 2004, nr 1/2, s. 28-29 JANKOWSKA-RACHEL Agnieszka: Diagnozowanie kandydatów na rodziny adopcyjne // Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze. – 2004, nr 1, s. 3-25 JAWORSKA Marta: Najważniejsze jest dobro dziecka // Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze. – 2004, nr 1, s. 25-27 Działalność ośrodków adopcyjno-opiekuńczych KALISZ Andrzej: Niepubliczne ośrodki adopcyjno-opiekuńcze // Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze. – 2003, nr 5, s. 18-20 KLOMINEK Wanda: Pro Familia realizuje program prawo dziecka do rodziny // Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze. – 1997, nr 9, s. 10-13 Działalność TPD na rzecz pozyskania i szkolenia kandydatów na rodziny zastępcze KOLANKIEWICZ Maria: Dzieci cudzoziemskie w Domu im. Księdza Baudouina // Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze. – 2003, nr 1, s. 21-25 KOTLARSKA Wiesława: Szkolenie kandydatów na rodziców adopcyjnych // Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze. – 2000, nr 1, s. 31-32 KOZUBAL Marek: Handel żywym towarem. Adopcje zagraniczne // Głos Nauczycielski. – 1995, nr 6, s. 5 KUNA Józefa, PAWELEC Marta: Adopcja – rodzina dla dziecka czy dziecko dla rodziny? // Opieka, Wychowanie, Terapia. – 1996, nr 3, s. 7-10 ŁADYŻYŃSKA Grażyna, ŁADYŻYŃSKI Andrzej K.: Dzika adopcja // Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze. – 2001, nr 10, s. 12-16 ŁADYŻYŃSKI Andrzej: Tajemnica adopcji // Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze. – 1996, nr 2, s. 27-30 ŁADYŻYŃSKI Andrzej Krzysztof: Obraz adopcji w czasopismach polskich // Opieka, Wychowanie, Terapia. – 2002, nr 3, s. 47-52 MAKOWSKA Jolanta: Z historii adopcji // Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze. – 1996, nr 2, s. 42-44 MERKEL Dorota: Stereotypy w ocenie kandydatów na rodziców adopcyjnych // Problemy Rodziny. – 2000, nr 4, s. 17-20 MILEWSKA Ewa: Kim są rodzice adopcyjni? : studium psychologiczne. – Warszawa 2003 . – Rec.: Alicja Kurcz, Jerzy Pająk // Małżeństwo i Rodzina. – 2004, nr 2, s. 57-59 MK: Dziecięcy bank danych // Głos Nauczycielski. – 1995, nr 2, s. 10 Publiczny Ośrodek Adopcyjno-Opiekuńczy kwalifikujący dzieci do adopcji zagranicznej PASSINI Barbara: Ośrodek adopcyjno-opiekuńczy w powiecie // Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze. – 1999, nr 7, s. 19-22 PECZYŃSKA Izabela: Adopcja w percepcji społecznej // Opieka, Wychowanie, Terapia. – 2001, nr 2, s. 40-42 PODCZASKA Elżbieta: Publiczny Ośrodek Adopcyjno-Opiekuńczy w Warszawie // Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze. – 1996, nr 2, s. 31-32 PODCZASKA Elżbieta: Z ziemi polskiej do szwedzkiej // Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze. – 2003, nr 10, s. 33-34 Adopcja polskich dzieci przez szwedzkie rodziny POLKOWSKI Tomasz: PRIDE – program szkoleniowy dla rodzin zastępczych i adopcyjnych // Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze. – 2000, nr 8, s. 47-52 ROZPORZĄDZENIE Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 16 lutego 2001 r. w sprawie ośrodków adopcyjno-opiekuńczych // Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze. – 2001, nr 4, s. 57-61 ROZPORZĄDZENIE Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 sierpnia 2000 r. w sprawie szczegółowych zasad nadzoru nad przestrzeganiem standardu wychowania i opieki w placówkach opiekuńczo-wychowawczych oraz nadzoru nad jakością działań ośrodków adopcyjno-opiekuńczych // Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze. – 2001, nr 4, s. 52-54 RYCHTER Iwona: Prawda, która boli – ból, który leczy // Niebieska Linia. – 2003, nr 1, s. 18-19 Odnajdywanie przez adoptowane osoby członków rodziny biologicznej SIERANKIEWICZ Ewa: Tworzenie zastępczych środowisk rodzinnych // Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze. – 2001, nr 10, s. 9-12 STAŃCZAK-KURAŚ Małgorzata, RYCHTER Iwona: Adopcja i przemoc czyli co trzeba wiedzieć, aby stworzyć szczęśliwą rodzinę adopcyjną // Niebieska Linia. – 2002, nr 5, s. 12-15 STARĘGA Adrianna: Wielkie wyzwanie: adopcja dziecka wykorzystywanego seksualnie – porady dla rodziców // Niebieska Linia. – 2002, nr 4, s. 32-33 WAGNER Iwona: Przyczyny i następstwa rozwiązania adopcji // Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze. – 1994, nr 7, dod. „Przysposobienie do Życia w Rodzinie” s. (12)-(15) WIŚNIEWSKI Daniel: Adopcja – jawna czy tajna? // Opieka, Wychowanie, Terapia. – 2000, nr 3, s. 5-7 Oprac. na podstawie zbiorów Biblioteki Dobro dziecka jest najważniejszym celem zarówno rodzica, jak i opiekuna w żłobku, klubie malucha czy w przedszkolu. Aby dziecko dobrze się czuło w grupie, a także by prawidłowo się rozwijało i kształciło, niezbędna jest współpraca rodziny oraz kadry pedagogicznej. Zwłaszcza, jeśli pojawiają się problemy wychowawcze. Fot. Agnieszka Flisińska-Karwowska Oddanie dziecka do przedszkola rodzice często przeżywają równie mocno jak ich pociecha. Niepokoją się o to, jak malec zniesie rozłąkę, jak zaadoptuje się w zupełnie nowej rzeczywistości, czy spotka się tam z wyrozumiałą życzliwością. Uważnie obserwują nauczyciela, który pełni rolę wychowawcy oraz opiekuna i przejmuje część obowiązków, należących dotychczas tylko do nich. Jest to rola, która wymaga nie tylko szerokiej wiedzy pedagogiczno- -psychologicznej, ale także dużego zaangażowania, otwartości, uważności i kreatywności. Warto rozmawiać W obecnym systemie edukacji rodzice coraz częściej chcą aktywnie uczestniczyć w życiu placówki. Te dwa dotąd osobne światy: rodzina i żłobek/przedszkole niejako łączą się we wspólnym wysiłku o rozwój i kształcenie dziecka. Niezwykle ważne dla dobra malca jest, aby współpraca rodziców z nauczycielem przebiegała harmonijnie. Dla pedagoga może być to proces trudny i mozolny, jednak warto zatroszczyć się o dobre, klarowne i szczere relacje z rodzicami od samego początku, gdyż przez kilka lat, w ciągu których dziecko uczęszcza do żłobka czy przedszkola, okazji do spotkań i rozmów nie brakuje. Szczególnie problematyczne mogą być sytuacje, w których mamy przeprowadzić rozmowę z rodzicem, którego dziecko sprawia problemy wychowawcze. Takie rozmowy bywają bardzo trudne zarówno dla rodzica, jaki i dla nauczyciela. Aby taka rozmowa mogła stać się punktem wyjścia do opracowania wspólnego planu działania z korzyścią przede wszystkim dla dziecka, powinna spełniać szereg kryteriów. © Yuriy Shevtsov – Bez oskarżania Decydując się na przeprowadzenie trudnej rozmowy z rodzicem powinniśmy najpierw jasno określić, jakie tematy chcemy poruszyć, zdać sobie sprawę z tego, co nam samym sprawia trudność i nie zapominać o celu, jaki nam przyświeca: jest nim przede wszystkim dobro dziecka. Dobrze w trakcie rozmowy korzystać z wcześniej przygotowanych notatek, a także z kart obserwacji dziecka. Umożliwi nam to nie wpadanie w dygresje i opieranie się na faktach. Niebywale ważne jest, abyśmy zawsze podczas takiej rozmowy potrafili wymienić i docenić także mocne strony dziecka. Przygotowując się do spotkania należy pamiętać o tym, że większość rodziców chce czuć się ekspertem w kwestii wychowania swoich dzieci. Potrzeba wiele delikatności i empatii, aby mówić w sposób, który nie zrani niepotrzebnie odbiorcy. Dlatego też zawsze warto używać komunikatów typu „ja”. Zamiast powiedzieć: „Ostatnio Krzyś zachowuje się niedopuszczalnie – bije inne dzieci, gryzie, zabiera zabawki. Nic do niego nie dociera”, można użyć komunikatu typu „ja”: „Martwi mnie bardzo, że w ostatnim czasie zmieniło się zachowanie Krzysia. Wczoraj kolejny raz ugryzł koleżankę, gdy nie chciała dać mu zabawki”. Jest to forma nieoceniająca i nienapastliwa, która w znacznym stopniu niweluje automatyczną chęć obrony. Nieocenioną rolę w dobrym dialogu stanowi też aktywne słuchanie, dzięki któremu okazujemy rozmówcy zainteresowanie i zrozumienie, a także mamy możliwość usystematyzowania problemu. W skład aktywnego słuchania wchodzą parafrazowanie – powtarzanie usłyszanego komunikatu własnymi słowami: „Jeśli dobrze Panią zrozumiałam…”, „Mówi Pani o tym, że…”- mamy wtedy pewność, że dobrze zrozumieliśmy wypowiedź rozmówcy, a także dajemy możliwość obszerniejszego poruszenia tematu. odzwierciedlanie uczuć – adekwatne nazwanie uczuć rozmówcy: „Może czuć się Pani zdenerwowana”, „ Taka informacja może wywołać frustrację”. klaryfikacja – poprzez zadanie pytania zamkniętego pozwala uściślić i uporządkować wypowiedź: „Czego Pani ode mnie oczekuje w zaistniałej sytuacji?”. Ważne jest, aby taka rozmowa miała miejsce w sprzyjających warunkach. Należy zadbać o to, aby nie odbywała się w pośpiechu, który zwykle jest złym doradcą, a także o zapewnienie bezpiecznej przestrzeni na dialog tj. bez świadków, hałasu itd. Jak pomóc dziecku – metody wypracowywania wspólnego planu działania Postarajmy się zorganizować rozmowę rodzic-dziecko-nauczyciel. To uświadomi maluchowi, że rodzice i nauczyciele mają wspólny front. Ustalmy jednakowe wymagania dom-przedszkole/żłobek, pokazując dziecku na jakie zachowanie nie godzimy się ani tu, ani tu. Ustalmy wspólne metody zachęcania dziecka do współpracy, np. opisywanie problemu lub określenie oczekiwań (jeśli dziecko jest małe i trzeba mu wskazać rozwiązanie), spokojne przypominanie dziecku (czasem wystarczy jedno słowo, np. : „rozrzucone zabawki”). Zapewnijmy dziecku poczucie bezpieczeństwa, np. poprzez jasne sformułowanie zasad, informowanie dziecka, jakie zachowania są akceptowalne, a jakie nie do przyjęcia, poinformowanie o tym, co go czeka w razie niezastosowania się do zasad itp. Ustalmy jednakowe konsekwencje, które czekają dziecko zarówno w domu, jaki w przedszkolu w momencie pojawienia się złego zachowania. Poinformujmy o tym malucha i konsekwentnie przestrzegajmy ustaleń. Rozwiązywanie problemów wychowawczych dzieci – współpraca rodziców oraz kadry pedagogicznej5 (100%) Głosy: 12

problemy opiekuńczo wychowawcze archiwum